Yaşayanların ölenlerden daha çok öldüğü karma bir mezarlıktı burası. Bu yaşam; yaşamların çiğnendiği, yaşamların hiçe sayıldığı ve yaşayanların yaşadığını sandıkları hep birlikte gezindikleri bir mezarlıktı aslında...
Evdî başını kaldırdı, yıldızlara, aya uzun uzun baktı. "Keşke ben ve Rihmê de orada olsaydık" diye geçirdi içinden. "Kimsenin ulaşamadığı, göremediği bu uçsuz bucaksız sonsuzlukta kaybolsaydık."