1icikbüş
@Mavisim44
Üniversite okuyor
Bakırköy, 10 Nisan 2002
10 okur puanı
Mart 2019 tarihinde katıldı
Öyle sözler bulup söylemek gerekir ki, ne fazla akıllıca, ne fazla gülünç olsun, bütünüyle kadınların sevdikleri ayrıntılardan ibaret olsun.
Sayfa 30 - Tütkiye iş bankasıKitabı yarım bıraktı
Sanki ve şöyle bir terslikte yüz yüze kaldı; uyanıkken uyuyordu, uykudaykense uyanıktı.
Sayfa 23 - Tütkiye iş bankasıKitabı yarım bıraktı
Ah, ne kadar iğrençti şu gerçeklik denen şey!
Sayfa 22 - Tütkiye iş bankasıKitabı yarım bıraktı
Okur Takip Önerileri
Aslına bakılacak olursa, ahlaksal çökmüşlüğün kokuşmuş soluğunun sindiği güzellik karşısında duyulan acıma duygusu bu türden duyguların en güçlüsüdür. Ahlaksızlık kendi başına da çirkindir, iticidir; ama olanca temizliğiyle düşlerimize süzülen güzelliğe bulaşınca büsbütün itici olur.
Sayfa 15 - Tütkiye iş bankasıKitabı yarım bıraktı
Şaşırılacak şey: Demek iffet terk etti mi insanı, akıl da terk ediyordu.
Sayfa 15 - Tütkiye iş bankasıKitabı yarım bıraktı
“Acınası bir küstahlık da vardı bu gülümsemede.”
Sayfa 15 - Tütkiye iş bankasıKitabı yarım bıraktı
Bir kadın tanımadığı bir erkeğe böylesine güven duyuyorsa eğer, ortada gizemli ve önemli nedenler var demektir, diye düşünüyordu. Eh, bu böyleyse eğer, besbelli kendisinden çok önemli hizmetlerde bulunması istenecekti… varsın istensindi… o her işin üstesinden gelebilecek güç ve kararlılıkta görüyordu kendisini.
Sayfa 13 - Tütkiye iş bankasıKitabı yarım bıraktı
Petersburg ressamları yufka yürekli, sıkılgan, uysal, biraz tasasız, sanatına karşı alçakgönüllü bir sevgi duyan, ufacık odalarında birkaç arkadaşla oturup çay içerek sevdikleri konulardan konuşan ve daha fazlasında gözü olmayan insanlardır.
Sayfa 10 - Tütkiye iş bankasıKitabı yarım bıraktı
Aslında şampanyayla dolu bir kadehi kaldırmak gibi kolay ve keyif vericidir bir kadını havaya kaldırmak.
Sayfa 5 - Tütkiye iş bankasıKitabı yarım bıraktı
…içimde büyük bir huzursuzluk var, beni yavaş yavaş öldüren bir huzursuzluk.
Sayfa 148 - Doğan kitapKitabı okudu
Demek ki insanlığa güven duymanın tam olarak yıkılışı böyle oluyormuş diyordum, umut kapılarının, pencerelerinin sıkı sıkıya kapatıldığı bir kararlılık hali, artık kimsenin aralayamayacağı bir demir kapı…
Sayfa 145 - Doğan kitapKitabı okudu
“Merhamet istemiyorum, hiç kimsenin acımasına ihtiyacım yok, merhamet de zulmün bir parçası; ne bana acıyın ne de çocuğuma. Merhamet zulmün merhemi olamaz.”
Sayfa 139 - Doğan kitapKitabı okudu
MERHAMET ZULMÜN MERHEMİ OLAMAZ.
Sayfa 131 - Doğan kitapKitabı okudu
“Ben bir insandım.”
Sayfa 126 - Doğan kitapKitabı okudu
Huzursuzluk kapladı içimizi. Burada da durum aynı, belki daha kötü. Zaten dünyanın hangi köşesinde huzur kaldı ki…
Sayfa 125 - Doğan kitapKitabı okudu