Mineم
@Meczup1Yazar
04.04 - 18.38
Karacaahmet mezarlığında mezar kazıyor
Anaokul terk
domates tarlasındaki kilise
331 okur puanı
Mart 2019 tarihinde katıldı
Okur Takip Önerileri
Bu şehir içinde boğuluyordum şimdi de farklı bir şehirde...İnsanlar hayatıma girip çıktı. Ben tanışmak istememiştim hiçbiriyle.
Gözümü nereye çevirsem acı, dayanmak zorundaydım hepsine.
Zaman her şeyi unutturur da hissedilenler unutulmaz işte.
Bana bir söz ver.
Cenazeme gelme ben ölünce.
Tek bir gözyaşına bile ihtiyacım yok.
Kelimeler zamanın üzerinden geçerken, sayfamın köşesinde dura dura derin düşüncelere dönüşüyorlar. Her harf bir hikaye taşırken, satırlar arasında kaybolup giden zamanın hüznünü buluyorum. İşte bu yüzden odamda, kitapların sessizliğiyle haysiyetimi korumaya kapanıyorum.
"Seni öpmek istiyorum," dedi usulca.
"Izin verir misin?"
Her yer bahar bahçe, senin baharın bahçen talan olmuş. Çok özlemişsin, geri dönüşü yokmuş ve yorulmuşsun. Göğsünde birikmiş bir sürü cümle, yutkunamadığın nefes alamadığın hıçkırarak ağladığın onca şey ve sadece susmuşsun. Sonrası yok.
Mineم tekrar paylaştı.
Ölüyüm. Gözlerime bakıldığında görülmeyen, çığlıklar attığımda duyulmayan, elime dokunulduğunda hissedilmeyen… Kim olduğumu ben de bilmiyorum; belki beşikte ağlayan bir bebek belki de toprakların arasında gömülmüş biriyim. Yaşamayan, yaşayamayan, başkaları tarafından kendisinden istenilen hayatı yaşayan kişiyim. Gözlerimden yaşlar süzüldüğünde kendine sarılan, sevinç haykırışlarını içine gömen benim. Gökyüzünde bir bulut, denizin derinliklerinde bir kum tanesiyim. Aslında hep göz önünde ama yok sayılmaya mahkum olan, şarkıların en hüzünlü nakaratı veya bir hayat dolusu söylenemeyecek her bir kelimeyim ben. Hiç yokken hep var olmuş olanım. Ortalıkta hiçbir şey yokken her şey, her şey varken ise hiç olmayanım.
her gece acıdan geberdiğimi, gece bile sürekli kabuslarla uyandığımı, uyuyamadığı mı bilmiyosun...
^^
Semra YAPAL
@smra_ypl
·28 Eylül 2023 09:45
“İlahlaştırdığım bu yaşamdan tiksiniyorum.”
Sayfa 185 - Metis YayıncılıkKitabı okudu
