mutlu muyum , mutsuz mu ? biliyorum ama bilmiyorum. içimde adını koyamadığım bir his sezen plağının iğnesindeki cızırtı gibi hissettiriyor. bazen rüzgarın çevirdiği bir roman sayfası gibi savunmasızken bazen de büyük bir ağaç köküne saplanmış balta gibi güçlü ama acılı. yetersizlik, güvensizlik, ümitsizlik...
aldığım her nefes ciğerimi yakarken yüzüm alabildiğine güler. çünkübu öğretildi bana. oysaki hiç derdim olmadı insanların beni güçsüz görmesi. aksine isterdim farkedilmek. sırtımın sıvazlanması iyi olabilirdi. tercihlerimi yaşadığımın farkındayım ama sonuçlarını böyle hayal etmemiştim. yine içimdeki acıyı, korkuyu, belirsizliği biraz tebessümle biraz da sezenle geçireceğim. ve kulağımda dönmeye başladı... acılı bir bakış, yerleşirse eğer, kirpiğinin ucundan göz bebeğine...
saliha
yamalı yüreğim ecnebidir emana
hiç bilmem ki sıcak çorba kokusu, anne terliği
güneş celali çocukluğumun sâfi duyguları
yaş gözlerimin gayba dildadeliği
ne o battaniye ısıtır beni ne buharı tüten demli çayım
ne de kitabımın acı sayfalarında kuruyan kiraz çiçeği
bazen sahrada görülen bir serap bazen muamma-yı
müşkül-küşa olur dört duvar
kimi
Bir kitap okudu
220 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Seriü's seyr bir zamanda iliştin gönlüme
Saf, temiz ve âmiyane
Meziyetinin mubsıratı gibimiydi yüreğinde
Gönlüm yine senin için sıkıştı bu gece
Fıkdan'dan bolluk doğar,
Galat'dan mahz-ı hidâyet
Beni günden güne tegafül ederken
Başından ayrılmasın musibet
Çektiğim suubetler arasında,
Âmiyane tutuldum sana
Senden bana yok naf'i i'ta
Artık, Zühre kadar karibim sana
~saliha öner~
GÜN, GÜN DÜŞECEKSİN HER GÖNÜLDEN
MEVSİM HEP SONBAHAR OLACAK,
VE SESSİZ ÇIĞLIKLARLA KAMBURUN AĞRIYACAK...
ÇİÇEKLER SOLDU... UMUDUN GÜN GEÇTİKCE BİTMEKTE,
GÖĞE SON KEZ BAK Kİ HÜZÜN YAĞMAKTA...
YAKLAŞMIŞ VAPURA, BAĞIRIR, SÜREKLİ BAĞIRIR MARTILAR;
DURUR ELİMDE SON UMUT GİBİ TAZE SİMİTLER,
SULAR MI YANDI ? NEDEN KAN AĞLAR AK RENKLİLER ?
BU NE DERİN BİR GİZ’DİR Kİ KALBİ YORMAKTA,
GÖĞE SON KEZ BAK Kİ HÜZÜN YAĞMAKTA...
Saliha Öner
maalesef bayım
Ben ve gözlerim düştük sokaklara.
Aklım almıyo bazı gördüklerimi.
Kalbim geçirmiyor çoğu zaman.
Ruhum duymuyor sanki beni.
Hissiz olmak istiyorum bazen.
Görmemek, duymamak, sevmemek.
Ama sonradan aklıma geliyor insan olduğum.
Birgün bunların hepsinin benden göçüp gideceği mahşer gününde hepsini geri isteyeceğim düşüyor hatırıma.
İnsanoğlu yokken anlar kıymetini.
Anlamak için yokluğu beklememek gerktiğini bildiğimizde, maalesef bayım çok geç olacak.
Farklı Kokular
Sayfaları kokladım bu gece.
Zira en iyi gelen koku bu günlerde.
Koku almak istemiyorum artık.
Şükürsüzlük, meftunsuzluk kokuyor tüm şehir.
Deniz bile güzel kokmuyor, sonsuzluğu bile ilgimi çekmiyor artık.
Çoğalıyo kokular birbirine karışıyor.
Farklı kokular aklımı karıştırıyor.
1000Kitap'a katıldı.