Durakta üç kişi,
Adam kadın ve çocuk.
Adamın elleri ceplerinde
Kadın çocuğun elini tutmuş
Adam hüzünlü,
Hüzünlü şarkılar gibi hüzünlü..
Kadın güzel,
Güzel anılar gibi güzel..
Çocuk,
Güzel anılar gibi hüzünlü
Hüzünlü şarkılar gibi güzel...
İbni Şümase şöyle dedi:
Amr İbni As ölüm döşeğindeyken yanına gittik. Yüzünü duvara döndü, uzun uzun ağladı. Bunun üzerine oğlu:
– Babacığım! Resulullah sallallahu aleyhi ve sellem sana şu müjdeyi vermedi mi? Resulullah sallallahu aleyhi ve sellem seni şöyle müjdelemedi mi? demeye başladı.
O zaman Amr İbni As yüzünü bize dönerek dedi ki:
–
Ebu Hüreyre radıyallahu anh şöyle dedi:
Resulullah sallallahu aleyhi ve sellem’in etrafında, Ebu Bekir ve Ömer radıyallahu anhüma’nın da bulunduğu bir grup insanla oturuyorduk. Bir ara Resulullah sallallahu aleyhi ve sellem aramızdan kalkıp gitti. Uzunca bir süre dönmeyince, başına kötü bir iş gelmesinden korktuk ve telaşla yerimizden kalktık. Bu endişeyi ilk duyan bendim. Resulullah sallallahu aleyhi ve sellem’i araya araya ensardan Neccar oğullarına ait bir bahçeye geldim. Giriş kapısını arayarak bahçenin etrafını dolandım; fakat bir kapı bulamadım. Bahçenin dışındaki bir kuyudan içeriye su veren küçük bir ark gördüm ve oradan büzülerek Resulullah sallallahu aleyhi ve sellem’in yanına girdim.
– “Ebu Hüreyre! Sen misin?” diye sordu.
– Evet, ya Resulallah! dedim.
– “Ne haber?” dedi.
– Aramızda otururken kalkıp gittin; geri dönmediğini görünce, sana bir kötülük yapılmasından korkup telaşlandık. İlk endişe duyan da ben oldum. Kalkıp bu bahçeye geldim ve tilki gibi iki büklüm içeri girdim. Diğerleri de arkadan geliyor, dedim.
Resul–i Ekrem sallallahu aleyhi ve sellem:
– “Ebu Hüreyre!” diye seslendikten sonra ayakkabılarını çıkarıp verdi ve şunları söyledi: “Şu ayakkabılarımı alıp geri dön. Bu duvarın arkasında, gönülden inanarak “La ilahe illallah” diyen kime rastlarsan, onu cennetle müjdele!”
Müslim, Îman 52.