Mehmet
@Mehmet0879
Dr
Tıp fakültesi
25 Eylül
138 okur puanı
Şubat 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Yalnızlıktan olduğu kadar, yalnız kalamamaktan da kaynaklanan bu bunalma duygusu, sadece bana özgü değildi. Kimse ne şikâyet ediyor ne duygularını dillendiriyordu ama ben biliyordum:
Hepimiz, hele benim yaşlardakiler, yaşayamadığımız fakat var olduğunu sezdiğimiz duygusallığı özlüyorduk, hani adı aşk olan!
Müphem Alan bölümündeki değerli hocam Hüsrevof öğrencilerine "Dilinize ilk geleni söylemeden önce iki kere düşünün ama aklınıza ilk gelen düşünceye güvenin, beklediğiniz mesaj size her zaman ilk düşünceyle gelecektir," demişti.
Okur Takip Önerileri
Duygularımızın,düşüncelerimizin esiri olmak, hele de iç dünyamızı yüzümüze yansıtmak hiç hoş karşılanmazdı bizim toplumumuzda.
Yeryüzünde yaşayan her insan, Hayırlı Uyanış'tan beri, önce ilk düğmeyi doğru iliklemek, yani temiz ahlaklı ve dürüst olmak zorundaydı. O kadar ki, temiz ahlaklı olmak, buluşlarımızdan, keşiflerimizden, icatlarımızdan da öncelikliydi.
Neden mi?
Çünkü gezegenimiz içinde bulunduğu perişanlığa ahlak yoksunu, bencil, hırslı yöneticiler ve gözü doymayan halkların çıkardığı menfaat savaşları yüzünden düşmüştü.
Yeni bir şeyler bulabilmek ! Hepimiz bunun için yaşamıyor muyduk zaten?
232 syf.
·
Puan vermedi
Zavallı Drogo, diye düşündü, bunun nasıl büyük bir zaaf olduğunun farkındaydı ama sonuçta dünyada yapayalnızdı ve onu kendisinden başka sevecek kimse yoktu.
Drogo sen yapma bari aslanım
Sonra başı dönüyor, sendeleyerek ve kendisini iyileştiremeyen doktora lanetler yağdırarak yatağına gidiyordu.
Eger Prosdocimo kendiliğinden gelmemiş olsa, Drogo hala, kalenin maruz oldugu tehlikeden habersiz yatağında yatıyor olacaktı.
Keskin ve acı bir öfkeye kapıldı, gözleri buğulandı, taraçanın korkuluğuna dayanma ihtiyacını hissetti ama digerlerinin ne duruma düştüğünü görmemeleri için bunu büyük bir gizlilik içinde yaptı. Kendini, düşmanlar arasında kalmış ve yapayalnız hissediyordu
Yine de zaman geçiyordu ; insanları hiç düşünmeden, dünyada gidip geliyor, güzel şeyleri solduruyor ; ve henüz adı bile konmamış yeni doğmuş bebekler de dahil olmak üzere hiç kimse onun elinden kurtulamıyordu.
Drogo hala asıl önemli olan şeyin henüz başlamadığı fikrinde inat etmekteydi.
Giovanni, sabırla, o hic gelmeyen anı bekliyordu, geleceğin feci derecede güdukleştiğini, artık hiçbir şeyin eskisi gibi, yani önündeki zamanın kendisine upuzun bir dönem, harcamakla tükenmeyecek bir servet gibi göründůğü zamanlardaki gibi olmadığını görmüyordu.
Insanın, tek başına olduğu ve hiç kimseyle konuşamadığı zaman bir şeye inanması çok zordur.
İşte tam da o dönemde, Drogo, insanların her zaman birbirlerinden uzakta olduklarını fark etti, birisi acı çektiğinde, acısı sadece kendisine ait oluyor, hiç kimse o acıyı birazcık olsun dindiremiyordu,
bir insan acı çektiğinde, duydukları sevgi ne denli büyük olursa olsun, diğerlerinin bu yüzden acı çekmediklerini ve yaşamdaki yalnızlığı işte bu durumun oluşturduğunu fark etti.
Eski umutların, savaş hayallerinin, kuzeydeki düşmana ilişkin beklentilerin artık sadece insanların yaşama bir anlam vermek üzere uydurduğu gerekçeler olduğu kesin olarak kabul görüyordu