Nuriyyə Məmmədzadə
@Memmedzadenuriyye
Bakı, Azərbaycan
Azərbaycan, 2 Kasım 2001
28 okur puanı
Aralık 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
İçimizde şeytan yok… İçimizde aciz var… Tenbellik var… İradesizlik, Bilgisizlik ve bunların hepsinden daha korkunç bir şey: hakikatleri görmekten kaçmak itiyadı var…
Sayfa 250Kitabı okudu
“Resim yapmak benim için olanaksız şu sıralarda, tek bir çizgi bile çizemem, ama hiçbir zaman şu anda olduğumdan daha büyük bir ressam da olmamıştım.”
Sayfa 21Kitabı okudu
Halbuki bugün sonsuz zaman ve mesafenin içinde ben neyim?
Sayfa 252Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Bir insanın, bilgisi, düşünceleri, mantığı, ahlakı, hülasa her şeyiyle bir bütün olduğunu henüz anlayan yok. Bu muhtelif taraflar bir insanda ne kadar ayrı çehre gösterirse göstersin, bir noktada birleşir ve bir ahenk vücuda getirirler. O nokta da şahsiyet dediğimiz şeydir.
Sayfa 247Kitabı okudu
Hayatta hiç birbir şey yapmış olmamak gibi korkunç ve utandırıcı bir şey var mı?
Sayfa 249Kitabı okudu
İnsanların en zayıf tarafları, sormadan, araştırmadan, düşünmeden, kafalarını patlatmadan inanmak hususundaki hayret verici temayülleridir.
Sayfa 200Kitabı okudu
“Kendimiz iyi olamıyoruz ve başkalarının iyiliğini küçük görmek için onlara reklamcı, hayır dua avcısı, hatta riyakâr diyoruz.”
Sayfa 129Kitabı okudu
“Hem ne diye söyleyeyim? Dünyada insanlar kendilerinden başkasının işiyle alakadar olurlar mı? Belki dedikodu için ara sıra…”
Sayfa 115Kitabı okudu
“Tam yaşamaya başladığım bu andan itibaren beni öldü saysınlar.”
Sayfa 109Kitabı okudu
“Herkes ne diyecek?.. Fakat bu ana kadar herkesten ne gördüm ki… Bana en yakın olanlar dahil olmak üzere, bu herkes dedikleri şey beni üzmekten, hayatımı manasız bir hale sokmaktan başka ne yaptı? Bu yaşıma kadar en iyi zamanlarım tam manasıyla yalnız kalabildiğim günler olmuştu… Her kes kim? “
Sayfa 109Kitabı okudu
“Birbirimize rastlamadan evvelki hayatımız sahiden birbirimizi aramaktan başka bir şey değilmiş…”
Sayfa 109Kitabı okudu
“Böyle bir geceyi bütün varlığımızla içemeyişimizin sebebi, kafamızı birçok saçma şeylerin doldurmuş olmasıdır. On bin yirmi bin sene evvelki insanlar gibi olabilsek, tabiatı onların gözüyle görsek, muhakkak ki şimdi burada böyle sükûnetle oturamazdık. Onlar güneşi, ayı, falanca böyük tepeyi veya filan bulutu ve yıldırımı babalarının hayrına mı Allah yaptılar? Onlar tabiatta ssaklı duran ruhu bizden iyi anlamıştılardır. Halbuki bizim bunu yapmamıza imkân yok. Minimini kafalarımızı ukalaca kitaplar, birbirinden çürük bilgiler, neticesi olmayan hesaplar ve Allah kahretsin, karmakarışık menfaat düşünceleri dolduruyor… Söyle hangi ilim, hangi şiir, hangi aşk, hangi devlet bu manzaradan daha güzel, daha muhteşemdir? Buna rağmen burnumuzu kakdırmadan bozuk kaldırımlarda yürüyüp gitmekte devam ediyoruz. Dünyadakı insanların acaba kaç binde biri şu anda başını aya çevirmiştir? Halbuki o her şeyi, herkesi görüyor ve gafletlerimizin üstüne o tatlı, o iyi tebessümünü serpiyor.”
Sayfa 94Kitabı okudu
“..İşte dört tarafa koşup aradığın, yanına sokulup sessizce yürümek istediğin,işte, hayatın müddetince istediğin insan! “
Sayfa 89Kitabı okudu