Her ne olursa olsun mazim bugünkü vaziyetimden bana bütün bir mesele gibi geliyor. Ne ondan kurtulabiliyorum, ne de tamamiyle onun emrinde olabiliyorum.
Bizler sevmediğimiz sürece uykudayız. Topraktan yaratılmış varlıklardan başka bir şey değiliz… Ama bir kez sevdin mi, Tanrılaşırsın, tertemiz olursun! Tıpkı yaratıldığın gün olduğu gibi…
İnsanlık, sevgi ve yapılan kötülükleri affetmeyi öğreten kurtarıcısının öğütlerini unutmuş ve en önemli üstünlüğünün birbirini öldürmek sanatında olduğuna inanmış gibiydi.
Keşke benim gözümde kendini yüceltebilsen de seni aşağılamak zorunda kalmasam…
Seni affedebileceğim o varlığı sende görmezsem seni nasıl affedebilirim ki?