Dünyamızda şu anda beş-altı milyar insan mıyız; kaç milyarlarca milyar insan yaşadı bizden de önceleri… Ben inanıyorum ki, bu milyarlarca milyar insanların hiçbiri, benim saçları güneşli sevgilimi sevdiğim kadar sevmedi hiçkimseyi.
Kadın güneşi yine saçlarında, gözlerinde, dudaklarında, sesinde getirmişti. Gözleri de, gönlü de kamaşan adamın karanlıkları ışıdı. Kadının saçlarından, dudaklarından güneşi öptü koklaya koklaya.
“Sen dünyanın en güzel, en incelikli kadını değilsin elbet… Ama benim için dünyada senden güzeli yok ve senden incelikli de olamaz; çünkü seni seviyorum. “
Aşkın kanununu tahsil etmişim kalbimin en doğusunda
İçimde yağmur duasına çıkmış birkaç köy
Birkaç köy sular altında.
Kalbimin doğusu,
Her resme güneş çizen bir çocuktu.
Ah benim nergis kokulu cehaletim…
Ruj lekeleri bıraktın bardaklarda
Anlatmak isterdin kendini durmadan
Bir bardağa bile olsa.
Ne diyecektin, ne söyleyecektin
Şairlerin şahı olsan,
Bana yıllarca, bunca sözü boşa söylettin.
AH!