Esasen beni insan yapan ve yaşadığımı kendime hissettiren de o zevktir. Kandildeki yağ ne ise, bendeki zevk de odur. Yağ bitince kandil nasıl sönerse, zevkimi, velev bir an için de kaybetsem, bir ölüden farkım kalmaz.
Zevkle ıztırap arasındaki birleştirici hat o kadar billûrî, o kadar şeffaf, ince ve rakiktir ki, biz insan- lar bu iki mânevî kuvveti çok defa birbirinden ayırt edemeyiz. Zevklerimizi elem, elemlerimizi zevk gördüğümüz anlar az mıdır?
Fakat bâzan da zaman olur ki, beni sana iten ve sürükleyen her şeyden hoşlanırım: Yazmak, söylemek, düşünmek hatta o zamanlarımda, gözyaşı bile bir zevktir.