Bütün öykülerin vardığı sonuç şudur:İnsan tek bir hayat yaşar,tek bir tane;dokunmuş olduğu ipliklerin seçilemediği keçeleşmiş battaniye misali,hayat tekdüzedir,kendiyle aynıdır.
Demek ki herkesin içinde ancak kalbiyle birlikte içinden söküp atabileceği bir acısı varmış ve herkes bu acıya sahip olmasını gerektirecek bir şey yapmış...
Hayatımın akışını düşündüğümde aldatılmış ve tuzağa düşürülmüş gibi hissediyorum, sanki biri bana ilahi bir şaka yapmış,sanki hayatımı yanlış bir melodiyle dans ederek geçirmişim gibi.