Ağır ağır yerinden kalkar, aynanın arkasına geçer , aynanın arkasına oturur. Ayna şimdi yüzü olmuştur. Seyirci yüzünü görmez ama , yüzü olarak aynayı görür. Elleriyle yüzünü ( yani aynayı) tutar. Parmaklarının ucunu yüzünde dolastırır.
- Ağlasam sesimi duyar mısınız,
Mısralarımda ;
Dokunabilir misiniz,
Gözyaşlarıma , ellerinizle?
Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu
Bu derde düşmeden önce .
Bir yer var , biliyorum ;
Her şeyi söylemek mümkün;
Epiyce yaklaşmışım, duyuyorum ;
Anlatamıyorum.
"Bir yerden sevmeye devam edebilir miydim? Çünkü sevmek , yarıda kalan bir kitaba devam etmek gibi kolay bir iş değildi. Ya hiç sevmemişsem bugüne kadar ? "