Terketmedi sevdan beni,
Aç kaldım, susuz kaldım,
Hayın, karanlıktı gece,
Can garip, can suskun,
Can paramparça...
Ve ellerim, kelepçede,
Tütünsüz, uykusuz kaldım,
Terketmedi sevdan beni...
Bu yolda nasıl da bile bile yürüdüğümü görünce şaşırdım kendime. Aslında hep farkında olmuşum yaptıklarımın ama bir çocuk gibi davranmışım. Bugün de aynen böyle düşünüyorum. Fakat kurtulmam için bir emare yok ortada...
O gözleriyle sürekli başkalarına bakıyordu, ama beni görmüyordu, hareketsiz duran beni. Ben sadece onlarla meşgul olduğum halde, o gözler bana dönmüyordu hiç!