Uzun zamandır hiç kimse olarak yürüyorum sokakları, benliğimi kaybetmeme neden olan sözlerinin, kendimi sadece gölgemle konuşmaya mahkum tutan hiç tutamadığım ellerinin izi kalacak tabutumda. Bir müsvedde'den farkı kalmayan hayatımda sevgiye aç olan ruhumu doyuracak insan yok mu diye haykırıyorum kendime, sadece yankısını işitiyor kulaklarım.
Metin Karaca