Gerekli olduğu halde, bir başkasının fikrinin üzerinde düşünmenin veya yeni bir fikir yürütmenin zevkinden (gerek ataletten gerekse kişinin kendi fikrini küçümsemek gibi hatalardan dolayı) kendilerini mahrum bırakmayı tercih eden insanların, genellikle felsefe kitaplarını sıkıcı bulduklarını gördüm, onlara sıkıcı geliyor, çünkü felsefe kitaplarının tıpkı bir roman gibi, kitabın kendisinin sürükleyici olmasını bekliyorlar, hatta bazen felsefe kitabında da bir romandaki olay örgüsü gibi hazır bir rota beklediklerini bile düşünüyorum, halbuki roman okumaktan da fazlasıyla keyif alan ben, hiçbir romanda, daha 5 yıl önce uzunca üzerinde durduğum bir konuda, bugün okuduğum o 1637 de yayımlanmış kitapta descartes ile hemfikir olduğumuzu görüşümün ve bunun bana gösterdiği, kendi düşünce yöntemim ile vardığım sonucun ta kendisine Descartes'in de o muazzam düşünce yöntemi ile vardığından yola çıkarak kendi yötemimin de doğru olduğunu görmenin zevkini alamam.