203 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Yani dört ay, çok kolay yazılabilir, sadece birkaç harf! Çok kolay dile getiriliyor: dört ay, iki hece! Saniyenin dörtte birinde dudaklardan hemen böyle bir ses çıkar. Ama hiç kimse ne başkasına ne kendine, mekansızlıkta, zamansızlıkta zamanın ne kadar sürdüğünü tanımlamayaz, ölçemez, canlandırarak anlatamaz..
Sayfa 54
30 yaşında yolun başında olup her şeyin sonuna gelmiş gibiyim. Yaşamak için nefes var heves yok
Hayatın artık bize bir şeyler vermeyi bırakıp, geri aldığı zamanlardayız. Yarına garantimiz yok ama beklentimiz çok.
Geçmiyor bazı şeyler. Yorgunluk gibi, yapışıyor üzerine. Bütünleşiyorsun, silinip gitsin istiyorsun, olmuyor. Acılarda böyle, ağlayınca geçmiyor. Hayatın cilvesi mi bilmem ama gerçekler acıdır demişler. Öyle değil aslında gerçekler acıtır. Canını acıtır. Unut der insan, kimse unutma demez. Unutmak değil unutmamak istiyorum. Insan acısını unutur mu?
Insan insana yük değil, Bu can da bu bedene mülk değil..
Gidecekleri,
Gelecekleri,
Doğacakları,
Ölecekleri,
Ağlayacakları,
Gülecekleri bilirsin...
Biz, olanları bilmeyiz;
Sen, olacakları bilirsin!
İnsan hayatı boyunca eğer birini sevdiyse, özlediyse, beklediyse diğerlerine karşı bunlar daha az olurmuş. Hayatta herşeyin bir sınırı varmış, bu sınırı bu belirliyor işte.