Güzel, düşündürücü bir kitap. İnsan hayatının yaşlılık döneminin genel olarak “itibarlı” bir dönem olduğunu ve bu sıfatın kazanılmış, haklı bir onur olduğu ifade ediliyor. Üzerinde düşünülmesi gereken bir durum . Her yaş, beraberinde olgunluğu, itibarı getirmez. Yaşlılar vardır ömrünün kalan kısmına canhıraş biçimde yapışır kalır .. yaşlılar vardır ömrünün kalan kısmından sebepsiz vazgeçer oysa hiçkimse vakti gelmeden nöbet yerini terketmemeli.. bir birey, yaşamında yaşına yakışır bir duruş mu sergilemeli ? Yoksa bir birey, her yaşında yaşamına yakışır duruş mu sergilemeli?
"İtibar" bize yakışandır. Peki yakışık olan nedir?
