Asu Gök
@Miss_Steinbeck
İstanbul
30 Ocak
120 okur puanı
Nisan 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Michelangelo veya Rembrandt, Delacroix veya Cézanne, Picasso beya Matisse, hatta daha yakın dönemden de Kooning veya Warhol ayarında kadın sanatçı yoktur, aynı zamanda bunlara eşdeğer siyah Amerikalı sanatçı da yoktur.
Sayfa 41
Mesele şudur ki, bildiğimiz kadarıyla çok büyük kadın sanatçılar olmamıştır...
...Fakat aynı zamanda, ne kadar iyi niyetli olursak olalım, hiç büyük Litvanyalı caz piyanisti ya da Eskimo tenis oyuncusu da yoktur.
Sayfa 41
Sorun, feministlerin kadınlığın ne olduğuna dair anlayışından değil, çoğunluğun sanatın ne olduğuna dair paylaştığı yanlış anlayıştan kaynaklanıyor: Sanatın bireysel, duygusal deneyimlerin doğrudan, kişisel bir ifadesi, kişisel yaşamın görsel yollarla ifade edilmesi olduğu şeklindeki o saf görüş. Sanat çoğu zaman hiç de böyle bir şey değildir, büyük sanatsa hiç değildir.
Sayfa 40
Okur Takip Önerileri
Bu "benlik ve tarih arasındaki kesişimi" anlatmak için 1948 yılında, henüz 17 yaşındayken İngiltere'ye yaptığı bir yolculukta kendinin "Brooklyn'den bir Yahudi" olduğunun bilincine vardığını dile getirir. Egemen kültürel yapılar içinde marjinilaze edilmenin ve bunun onu "doğal-olarak-kabul-edilen-beyaz-erkek-konum"u sorgulamasına, böylece kimlik ve temsili üzerine düşünmeye başlamasına yol açışını anlatır.
Sayfa 27
Bana göre hiçbir şey, benlik ve tarihin kesiştiği nokta kadar anlaması güç, etkili ve ilginç olamaz.
Sayfa 27
Sorun bizim kaderimizde, hormonlarımızda, aybaşı kanamalarımızda, kadın olmamızda değil, kurumlarımızda ve eğitimimizdedir—burada eğitim sözcüğünü, anlamlı simgeler, işaretler ve kodlarla çevrili dünyamıza adım attığımız andan itibaren yaşadığımız her şeyi kapsayan bir anlamda kullanıyorum.
Sayfa 23 - Sunuş/Catherine Grant
Nochlin, sanat dediğimiz olgunun kategorik olarak bir takım aktörlerin ve kurumların oluşturduğu bir kültürel ağ olduğunun bilincini taşır. Dediği gibi, bugün bile sanatın bireysel, duygusal deneyimlerin doğrudan kişisel bir ifadesi olduğuna inanırız ama sanat aslında tam da böyle bir şey değildir. Nochlin'in işaret ettiği gibi, "sanat üretimi, zaman içinde tanımlanmış belirli uzlaşımlara, şemalara ya da kod sistemlerine" dayanır ve "ne dokunaklı bir yaşam öyküsü ne de kişisel sırların fısıldandığı bir iç dökme aracı"dır.
Sayfa 14
Tüm Batı-dışı örnekler, Batı'ya ait bir zamanın"şimdi"sine doğru yol alır; "Batılı olmayan örnekler, Batılı olma yolundaki birer örnektir yalnızca."
Sayfa 12
Sanatın pratik ya da kuramsal herhangi bir alanında, gerek bizzat eğitim görerek gerek dil aracılığıyla "Batı"yı takip edebilenlerin okuma listelerinde olmazsa olmaz hale gelmiş bir makalenin, yazılışından ancak 40 yıl sonra Türkçede yayımlanacak oluşu bende bir burukluk yaratmıştı. Sanat dünyası söz konusu olduğunda son derece önem taşıyan "dil bilmek" ya da bilmemek, Batı sanat ortamına/tartışmalarına yakınlık/uzaklık gibi konuları düşündüren bu çeviri sorunsalı dahi makalenin esas düşüncesini oluşturan konuyu gündeme getiriyordu: İçerdelik/dışardalık ama kimin, neye göre belirlediği koşullara göre?
Sayfa 11 - Türkçe Baskıya Önsöz
Mümkün olsa dünyanın bütün erkekleriyle evlenip onları mutlu etmeye çalışacak, bütün insanları yaşlı, genç, çocuk, sakat hastalarını bağrına basıp emzirecekti. Ufak tefek anlaşmazlıklarla onu küstürmek olanaksızdı.
Sayfa 18
O, ruhunu koşullar elverdiği ölçüde tıka basa sevgiyle doldurmak isterdi.
Sayfa 17
Buyurgan, yasakçı, ataerkil toplumun yatışmak bilmez gizli şiddeti, sadece on yılda bir sıkıyönetim dönemlerinde değil, sivil yönetimlerde de insan ilişkilerinin tüm alanlarını kaplamış, yurttaşların tümünü hasta etmiş, cehenneme çevirmiştir yaşamı. Hele tezer gibi kozmopolit kültür sahibi insanlarınkini.
Sayfa 13
Türkiye, aslında aşığı olduğu bu topraklar acılarına acı katmıştır Tezer'in.
Din kökenli ilkellik, resmi ideolojinin sarmalında özgür aklı boğmuştur bu ülkede.
Sayfa 13
"Baudelaire'i çıldırtan Fransız emperyalizmiydi..." Hepimizi de öyle!
"burası bizim yurdumuz değil ki, burası bizi öldürmek isteyenlerin yurdu!"
Sayfa 14