uzunca bir süre
kendine sığınaklar kurup yıktın.düzen..ya da..eylemsizlik.başıboş sürüklenme..ya da uyku.geceleyin devriye gezmeler, yansız anlar, gölgelerin ve ışıkların kaçışı.daha uzun bir süre kendine yalan söylemeyi,kendini sersemleştirmeyi, kendi oyununa gelmeyi sürdürebilirsin belki..ama..oyun bitti..büyük şenlik, ertelenmiş yaşamın yalancı sarhoşluğu bitti..dünya yerinden kıpırdamadı..ve..sen değişmedin. kayıtsızlık seni farklı kılmadı.
ölmedin..delirmedin...
-Uyuyan Adam-
"öyle anlar olur ki boşlukta hissederiz kendimizi – oysa bir yanılgıdır bu: çünkü, aslında, zaten, sürekli boşluktayızdır’da ancak belirli anlarda – arada bir – hissederiz bunu: olup biten ,boşluğa düşmemiz değil boşluktalığımızı duymamızdır; çünkü duysak da duymasak da,zaten boşluktayızdır."
Son zamanlarda eylemlerimi ve düşüncelerimi herhangi bir ahlaki ölçüyle değerlendirmekten neredeyse tiksinir oldum.Başka bir şey yönlendiriyor beni...
Okur Takip Önerileri
Belki de burası bizim mutsuzluğumuzun başkentidir. ...Ve belki de,hâlâ yaşamaya devam ediyorsak artık buna alıştığımız içindir, elimizden başka bir şey gelmediği içindir.
“Bilmeden ve daima tek kişi olduğunuzu sanarak kim bilir daha kaç kişisiniz?”
Ne yazık ki insan elinde kalanı kendisi seçmiş gibi davranmaya çok meyilli
Sayfa 47
İnsan kendini insanda değil,roman kahramanının şahsında tanır.İdeal benliğimiz bir kurmacadır
Sayfa 208
"İçindeki mikrofona,hepsi de sen olan çok farklı kişiler konuşur...Şaşırma... Kalbi kalabalıktır insanın... Sadece sana güç veren sesi dinle."
Celal Kadri KINOĞLU-Armağan (17)