Tüm yüzler er ya da geç çürüyecek olsa da insanlardaki korkuyu ve tiksintiyi anlıyorum. Hayattayken mezardaymış gibi görünen birini görme korkusunu yenebilen insanlar var mıdır , bilmiyorum .
Bilmiyorum , anlamıyorum. Ben de mi değiştim yoksa? Umudum tükendi, bitti . Onun yerine bir türlü kavrayamayacağım yabancı, semsert bir acı geldi , yerleşti. Ama ağlamıyorum.
Ama yaşamak istemediğim bir başka dünya daha var ; bedenin ve bağımsız düşüncenin kötülendiği, başımıza gelebilecek en iyi şeylerin günah diye damgalandığı bir dünya. Diktatörleri, gaddarları ve katilleri sevmemizin istendiği bir dünya .