Ceyhun, bugün irademin sınırlarını zorluyordu.
Neyse ki ben pehlivan gibi kızdım da sınır kapılarını tüm gücümle omuzluyordum! Surları öyle kolay yıktırmazdım.
“Hayat biraz da buydu sanki. Önümüze itelediği her taşa bir tekme atmak! Tamam ayağınız acıyordu, bazen üç beş kırık bile oluyordu. Ama iyileşmiyor muyduk neticede?”
“Birine duyduğunuz nefret bile ondan soğumak kadar kötü bir duygu değildi. Çünkü bir insandan soğuyacak kadar uzaklaştığınızda ona dair hissettiğiniz hiçbir şeyin anlamı da kalmıyordu.”