Nazmiye Şen
@Munhasir
Avukat
Gau Hukuk Fakültesi
İZMİR
İzmir, 24 Ocak
1329 okur puanı
Nisan 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Özgürlük içimde yoksa hiçbir yerde yok demektir..
Kendi kendimle geçimsizliğimin içinde daha ne incelikler var. Ben, kendi ruhumda durgunlaşıyorum..
Biz aslında insanları sevmeyiz. Sevdiğimiz, bir insan hakkında oluşturduğumuz fikirdir. Kısacası kendi uydurduğumuz bir kavramı ve sonuç olarak kendimizi sevmekteyizdir..
Okur Takip Önerileri
Yaşamak, bir başkası olmaktır. Ve insan bu gün, dün hissettiği gibi hissediyorsa, hissetmek olanaksızdır: Dün hissedileni bugün de hissetmek, hissetmek değil, dün hissedilmiş olanı bugün anımsamaktır yalnızca. Artık yok olmuş olan dünkü hayatın canlı cesedi olmaktır..
Ben, genellikle kendi derinliklerimde bile henüz tasarlanmamış eylemlerin, dudaklarımı uzatırken aklıma bile getirmediğim sözcüklerin, tamamına erdirmeyi umursamadığım hayallerin kuyusuyum.
Ben, tam inşası sürerken inşa edenin düşünmekten bıktığı, oldum olası kendi yıkıntısından başka bir şey olmamış bir yapının yıkıntısıyım..
Mutlu insanlar onlar, çünkü salaklığın büyüleyici hayal gücü bahşedilmiş..
İnsan baskı altında yaşamamışsa, özgürlüğün değerini ölçemez..
Soyut akla musallat olan bir yorgunluk var ki, en korkuncu o. Fiziksel yorgunluk gibi insana ağırlık yapmaz, duyguların öğrettiklerinin verdiği yorgunluk gibi kafa karıştırmaz. Sahip olduğumuz dünya bilincinin üzerimize çöken ağırlığıdır o, kendi ruhumuzla soluk alamaz oluşumuz..
Yaşamak, başkalarının niyetleriyle örgü örmektir.
Asla gerçekleşmiyoruz..
Karşı karşıya duran iki uçurumuz biz, cenneti hayranlıkla izleyen bir kuyu.
Ah, düşlerim kaç kez, elle tutulur şeyler gibi dikilmiştir karşıma; gerçekliğin yerini almak değil, kendilerinin de gerçekliğe ne kadar benzediğini bana anlatmaktır dertleri..
Kalp düşünebilseydi, atmaktan vazgeçerdi..
Tam olarak delilik sayılmaz bu halim, ama delirenler herhalde kendilerine acı veren şeye teslim oluyordur, ruhundaki sarsıntılardan yavaş yavaş zevk almayı öğreniyordur. Hissettiklerim de buna pek uzak sayılmaz doğrusu..
Nice limanlara yanaşacak gemiler var elbette, ama hiçbiri hayatın ızdırap vermez olduğu limana varmayacak, her şeyi unutabileceğimiz bir rıhtım da yok..
Öyleyse kim kurtaracak beni var olmaktan?
Hayatımı toprağa veriyorum..