"Kalabalık beni sahiden sıktı. Ben ikide bir böyle oluyorum,bazen bütün insanların boyunlarına sarılıp öpecek kadar seviyorum,bazen de hiçbirinin yüzünü görmek istemiyorum. Bu nefret falan değil...
İnsanlardan nefret etmeyi düşünmedim bile... Sadece bir yalnızlık ihtiyacı,öyle bir günlerim oluyorki,etrafımda küçük bir hareket,en hafif bir ses bile istemiyorum fakat sonra birden bire etrafımda bana yakın birilerini arıyorum. Bütün bu beynimde geçenleri teker teker, uzun uzun anlatacak birini. O zaman nasıl bir hazin hâl aldığımı tasvir edemezsiniz."