Değildir efendim.
Çok yüzeysel bir cümledir bu ama aşkta da savaşta da her şey mübah değildir.
Örneğin birini seviyorsunuz diye, sizinle birlikte olsun istiyorsunuz diye, onun sevdiği bir başkasından ayrılmasına yol açmak mübah sayılabilir mi?
Sizin yanınızda olsun diye sinsice planlar kurmak, sizin yanınızdayken mutsuz olduğunu bile bile kendi bencil nedenlerinizle onu yanınızda tutmaya çalışmak mübah olabilir mi? daha da önemlisi aşka yakışabilir mi?
Mecbur olduğu için sizin yanınıza sığınmış bir kişiyi, kendi bencil sevginizin minnet prangalarıyla bağlamak ve "ne olursa olsun benim yanımda olsun" demek mübah olabilir mi? üstelik de sevgi, herşeyden önce hatta kendinden bile önce onu düşünmek olduğu halde? "onu elde edemedim ama en azından denedim" değil, "onu kazanamadım ama o böyle mutlu" diyebilmek asıl sevgiyi gösterirken hem de?
Veya bir savaşta, sırf savaştasınız diye, masum insanları hatta bebekleri öldürmek mübah olabilir mi?
Yahut, sizden bir yudum su istemiş yaralı bir askere "geber! bu bir savaş!" diyip beynine bir kurşun sıkmak mübah olabilir mi?
Bu cümleden çekinmem gerektiğini düşünmüşümdür hep, çünkü "kendi emelleri için yapamayacağı şey yok" anlamına gelir, bu da hayli tehlikelidir. insanın yapamayacağı (yapmayacağı) şeyler de olmalıdır. çünkü aşk, bencil emellerin gölgesinde bırakılmayacak kadar güzel bir şeydir. (Alıntı)