Gözlerinin kahvesinden koy ömrüme, kırk yılın hatrına “sen”; kalayım.
Cemal Süreya
İçsem de bir kadeh hayat iksirinden,
Zamansız ayrıldım, bilinsin Fikriye’den.
Bıkmadım ki doyayım o narin ellerinden,
Ümmid-i aşkım saracak seni, cefakâr teninden.”
Mustafa Kemal Atatürk
“Eğer yanlış kapıya girmiş bir anahtarsanız, zorlamayın, kırılırsınız.”
Tom Robbins
Okur Takip Önerileri
Kötülüklerin büsbütün egemen olduğu Namussuz bir çağ bu biliyorsun…
Cemal Süreya
Şekerim, gönül kimi severse güzel odur. Aşk ile büyülenen gönüller, kendi ruhlarının tanıdıklarından başkasıyla ateşlerini yatıştıramazlar.
Başka bir rengim ben,bu dünyada doğmuşum ama,kendime ait bir dünyam daha var.Başkalarınınkine benzemez.Yani ben hayat arkadaşlarımı,yarenlerimi,aşığımı kendime benzeyen bedenlerden seçerim ihsan.Size göre bu korkunç bir şey olabilir ama inan o kadar küçük bir detayki aslında baktığımız zaman hepimiz aynı hayatı yaşıyoruz.Sıkıntılarımız,sevinçlerimiz,üzüntülerimiz,aşkımız,muhabetimiz.Dünyada,babamda hep başka biri olmamı istedi benden.Onlar benden kendileri gibi olmamı istedikçe,ben ellerim ceplerimde kırlık yollarda ıslık çalmak istedim.Onlar benden şirketleri yönetip para destelememi istediler,bense yaz yağmuru olup ferahlatmak istedim ortalığı.Onlar gerçekleri duymak istemedilçe ben inadına taşları yontup gerçekleri suretlere benzettim.Sesler , sözcükler koydum üstüne.Ben onlara ''hey gözlerime bakın '' dedikce,onlar benim bacak aramın derdine düştüler.Sonrada işte gerçeği öğrenince kendi dünyalarından kovdular beni.
- Abi kusura bakmada ben öyle bir dünyanın içine sıçarım be !
* Tamammıyız-Çağan Irmak
(2013)
Hep aynı sözü tekrarladım kendime: bir şey aramayan asla kaybolmaz!
Ve ben aramıyordum. Ne bir adresi, ne de birini...
"Tek istediğim bütün düşündüklerimi içinde barındıran beynimi bedenimden yırtıp uzay boşluğuna fırlatmak."
Aynaya bakıp kendini tanıyamamak, insanın kendi anılarını bir başkası yaşamış gibi anlatması, dünyanın kendisi dahil üzerindeki hiçbir şeye kayda değer bir varoluş nedeni bulamamak ve zihnin bedenden binlerce kilometre uzakta olması o kadar korkunç ki!
"Ama kim kimi kurtarabilmişti şimdiye kadar? Beni kim kurtaracaktı? "Kurtuluş" dedim. "Ankara'da bir mahalle." fazlası değil. Belki bir de Bob Marley'in en iyi şarkısı. Daha fazla düşünmeye gerek yok.
Adı her yerde kendisi yok!"
....dediğim gibi, en büyük hatam insanlardan cümlelerimi bitirmelerini beklemekti. hayatımın belli bir dönemine kadar hep böyle yaptım zaten. Gözlerinin içine baktım beni bilsinler diye. Kadınlardan bunu bekledim. Birisi gelip 'evet, ben seni tanıyorum' desin diye bekledim. Ve o kadına aşık olacaktım. Ama sonra anladım ki böylesine insanlar yok. Olsalar bile kitap okumuyorlardı. Kimseyi tanımıyorlardı.
" Yaşayarak intihar etmeyi seçenlere yardım edilemez... Bir stil meselesi. Ya ağzına soktuğun bir 38'lik ya da ölene kadar kendini oksijenle zehirlemek. "
Kendimizi bir binanın tepesinden hep beraber boşluğa bırakmayışımızın tek nedeni yarındı. Lotonun çıkma ihtimalini, aşık olunacak insanla tanışma ihtimalini, sonsuz mutluluk ihtimalini içinde barındıran o sihirli sözcük : yarın.
"Ben sadece fazlasıyla ciddiye almıştım, küçükken babamın bana birini üzdüğümde söylediği o sözü. “Kendini karşındakinin yerine koy” ve ilk başlarda bunu o kadar çok yapmıştım ki, bir gün dönüş yolunu yani kendimi bulamadım.