Okudukça sindirmeye çalıştığım, sindirdikçe daha çok okumak istediğim, bazı cümleleri defalarca okuma içgüdüsü uyandıran bir kitap oldu benim için. Bir iki cümlenin altını çizdikçe kitabın her cümlesinin çizilesi, hatta ezberlenesi olduğunu anlamak da ayrı bir hayranlık.
Her kelimesini ayrı araştırılıp her cümlesinde durup düşünülmeli. Bazen trajedi bazen komedi. Ruh halimin sürekli değişime uğradığı mükemmel bir deneme. Daha sonradan basıma eklenen otobiyografiyle Cemil Meriç çok daha yakından tanıtıyor kendini.
Tekrar tekrar okunmalı mı? Bence evet. Tekrar tekrar okunmalı! Düşünülmeli, tekrar düşünülmeli. Düşünmek ve gerçekten okumak isteyen, fikir incelemek isteyen, bütün okurlar memnuniyetle kabul edicektir kitabı.
Önemli olan yazarla aynı düşünceleri benimsemek aynı yargıları kabullenmek değil. Önemli olan düşünmek, düşünebilmek, eleştirebilmek ve anlayabilmek.
Dediği gibi " Senin zavallı gölgen zaman perdesine belki bir kere bile aksetmeden, oyuna katılmayan bir kukla gibi unutulup gidecek... Bana sorarsan kütüphanene dön, yani kitap ol. Aydınlan ve aydınlat."
