Nazview
@Nazview
Phantasie ist wichtiger als Wissen...
History teacher
ASPU
Azerbaijan, Baku
16 Ağustos
28 okur puanı
Ağustos 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
132 syf.
·
Puan vermedi
·
9 günde okudu
Körsün, sağırsın, bir ölüsün sen artık, çığlıklarımı işitmiyorsun! Sana nasıl bir cennet bağışlayacağımı anlayamadın. Cennet benim içimdeydi, onu senin önüne serecektim. Madem beni sevemeyecekmişsin, sevmesen de olurdu, bundan ne çıkardı ki? Her şey gönlünce, istediğin gibi kalırdı. Bana aklından geçenleri bir dostun olarak anlatırdın; gülerdik, sevinirdik, birbirimize neşeyle bakardık... Böylece sonuna dek yaşayıp giderdik. Başkasını sevsen bile sesimi çıkarmazdım. Onunla gezip tozardınız, ben de sokağın öbür ucundan sizi seyrederdim. Ah, her şeye razıyım, gözlerini bir kerecik açsan yeter! Bir an için, yalnızca bir an için! Pencereden atlamadan önce önümde durup bana bağlı kalacağını söylediğin zamanki gibi bir kerecik baksan bana! O zaman her şeyi görüp anlardın!
Okur Takip Önerileri
2023 OKUMA HEDEFİ
5/100 kitap - %5 tamamlandı
5 kitap okudu
100 kitap
584 sayfa
0 inceleme
12 alıntı
Kuşkusuz bu “hepsi”nin kimler olduğunu sormak herkesin hakkıdır. Gerçekten, Petersburg’ta tam sekiz yıl oturduğum halde, hemen hemen hiç dost edinememiştim. Ama dost benim neyime? Koca Petersburg baştan aşağı benimdi; daha ne isterdim?
Nastenka; Petersburg’ da, –belki bilmezsiniz– oldukça tuhaf köşeler var. Buraların güneşi sanki öbür Petersburgluları aydınlatan güneş değildir: Sanki yalnız bu yerler için ısmarlanmış yepyeni, bambaşka bir güneştir… Bu köşelerde apayrı bir hayat yaşanır, aziz Nastenka. Bu, çevrenizde fıkır fıkır kaynayan hayata benzemeyen başka, bizim ciddi zamanımıza değil de, masal alemlerine yaraşan bir hayattır. Bu hayat; tam anlamıyla fantastik ateşin, idealin ve aynı zamanda yazık ki aziz Nastenka, bayağı demeyelim ama, renksiz, düpedüz ve basit şeylerin bir karışımıdır.
O adam
Kalbinin yakınında
Olsun diye mi yaratılmıştı?
İvan Turgenyev
-Hayır, yani Anton Antonoviç, kendi adıma konuşucak olursam, örneğin ben maskeyi sadece karnavalda, neşeli toplantılarda, yani gerektiği zaman kullanırım, bazı insanlar gibi, tabiri caizse, her gün yüzümde maskeyle dolaşmam. Anlatmaya çalışdığım şey buydu Anton Antonoviç.
Sayfa 82 - Türkiye Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
— Evladım yine burada, kalbimin üstünde! diye bağırdı. Ulu Tanrım, gazabına, lütfuna, verdiğin her şeye şükürler olsun! Fırtınadan sonra bizi ışıklarıyla aydınlatan güneşe, yaşadığımız mutlu ana şükürler olsun! Varsın ezilmiş, aşağılanmış olalım, madem hep beraberiz, önemi yok bunun; varsın bizi şimdi ezen, aşağılayan, o çıtkırıldım, kibirli yaratıklar zafer kazansınlar! Bizi diledikleri gibi taşlasınlar! Korkma Nataşa... el ele yürüyeceğiz. Onlara, “İşte bakın, yanımdaki aziz, sevgili kızım!” diyeceğim. “Hakaret ettiğiniz, küçülttüğünüz ama, günahsız ve her şeye rağmen sevdiğim kızım!..”
— Zavallı çocuğu pek incitmişler. Emin ol, onun da kendine göre bir acısı var İvan. Yetmiyormuş gibi ben de derdimi dökmeye başladım, yarasını deştim. “Tok, açın halinden anlamaz” derler. Ben, “Bazen aç olanlar da birbirini anlamaz” derim. Hadi hoşça kal.
— Evet, benden de kötüsünüz, çünkü kızınızı bağışlamak istemiyorsunuz. Onu büsbütün unutup başka bir çocuk almak istiyorsunuz, insan öz evladını unutabilir mi? Beni sevecek misiniz sanki? Bana her bakışta size yabancı olduğumu, şimdi unuttuğunuz kızınızın bir köşede yaşadığını hatırlayacaksınız. Acımasız adam! Acımasız insanların yanına gitmek istemiyorum ben, gitmeyeceğim.
"Zaten aptal adam mutlu adamdır diye atasözü de vardır; hem bilir misiniz, aptallarla geçinmek, onların gönlünü hoş etmek, hem yerinde, hem de kârlı iştir. Kör inançlara, hayatın gereklerine, mevkiye önem verdiğime bakmayın. Yaşadığım çevrenin kofluğunu biliyorum. Ama rahatım yerinde oldukça “evet efendim”ciliği bırakmam, sureti haktan görünerek bunları savunurum. Sırası gelince herkesten önce sırt çevirecek de ben olacağım. Yeni fikirlerinizi bir bir biliyor, hiçbirine özlem duymuyorum. Buna gerek de yok zaten. Hayatımda hiçbir davranışımdan ötürü vicdan azabı duymadım. Rahatım bozulmasın, yeter bana! Benim gibiler sayılmayacak kadar çoktur, hepimiz de huzur içindeyiz. Evrenin kuruluşundan beri varız biz. Günün birinde dünya batacak olsa biz yine üste çıkmanın yolunu buluruz. Hem biliyor musunuz, bizim gibi insanların ömrü uzun olur. Buna hiç dikkat ettiniz mi? Seksen, doksan yaşına kadar yaşarız! Şu halde bizzat tabiat bizi korumaktadır. He heh he! Ben de doksanı bulmak isterim. Ölümü sevmem, korkarım ölümden. Ne şekilde öleceğiniz bilinmez ki! Şimdi bunları bırakalım. Şu zehir içen filozof coşturdu beni. Felsefe yerin dibine batsın! Buvons mon cher".
Bazen, gerçeği her şeyin üstünde tuttuğu için ihtiyatlı, soğukkanlı olmak nedir bilmiyor, hayatta uyulması zorunlu sayılan bazı kurallara köhne inançlar gözüyle bakıyordu. Bazı genç sayılmayacak, ama heyecanlı kişiler gibi kanaatleriyle övünüyordu sanırım. Ama bu durum ona ayrı bir çekicilik veriyordu. Düşünmeye, gerçeği aramaya bayılıyordu. Bununla beraber ukala değildi, öyle çocukça halleri vardı ki görür görmez ona ısınır, benimserdiniz.