Nazview
@Nazview
Phantasie ist wichtiger als Wissen...
History teacher
ASPU
Azerbaijan, Baku
16 Ağustos
28 okur puanı
Ağustos 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Alone with everybody
Et kaplar kemiği
ve bir de akıl koyarlar içine
bazen bir ruh belki,
ve kadınlar duvarlarda vazo kırar
ve erkekler haddinden fazla içer
ve kimse bulamaz aradığını
ama devam eder aramaya
girerken bir yataktan diğerine.
et kaplar
kemiği ve beden, bir bedenden
fazlasını ister.
en ufak şansımız bile yok: her birimiz, mahkum edilmişiz yalnız bir kadere.
kimse bulamaz aradığını.
çöplükler dolar
hurdalıklar dolar
tımarhaneler dolar
hastaneler dolar
mezarlıklar dolar
başka da bir şey dolmaz.
Bir kitap okudu
80 syf.
·
Puan vermedi
·
61 günde okudu
Düşünceye dönüşse benim etim kemiğim Yolum kurban gidemez hoyrat mesafelere:
Ben, tüm uzaklıkları aşıp erişeceğim Sınırsız ötelerden, senin olduğun yere.
Varsın, sımsıkı bassın ayağım topraklara Dünyada bir köşede, senden uzak mı uzak, Çevik düşünce sıçrar, dinlemez deniz, kara.
Ulaşır özlediği yere hayal kurarak.
Ben, düşünce değilim: ah düşündükçe bunu –Sen gittin, ben uçamam– bu öldürüyor beni;
Alt tarafı, varlığım biraz toprak, biraz su:
İnleyerek beklerim geleceğin keyfini.
Bu iki som maddeden, birbirinin yasına Nişan takan o ağır yaşlar kalacak bana.
Okur Takip Önerileri
Antonius Block: “İnanmak acı çekmektir. Bu, orda, karanlıkta bir yerde olan birini sevmeye benzer. Ve o asla çıkagelmez, ne kadar güçlü seslenirsen seslen.”
Onu kalbimden atmak istememe rağmen neden alçaltıcı ve acı verici şekilde içimde yaşamaya devam ediyor?
Bu benim elim. Hareket ettirebiliyorum. Kanım damarlarımda akıyor. Güneş tepemizde parlıyor. Ve ben, Antonius Block… Ölüm’le satranç oynuyorum!
JOF : Peki ben hangi rolu oynuyorum ?
SKAT : Sen salağın birisin, o için İnsan Ruhunu oynayacaksın.
JOF : Berbat bir rol, şübhesiz.
Sayfa 29Kitabı okudu
Bir kitap okudu
140 syf.
·
Puan vermedi
·
66 günde okudu
Her sabah uyandığımda hayata karışmak için özel bir çaba sarf ediyorum. Yüzüme taktığım maske mi gerçek, yoksa altında saklı olan ve benim “ben” demekten çekinmediğim varlık mı? Her şey sahte, gerçekten nasıl güldüğümü bile hatırlamıyorum. Yüzüm, gülüşüm, bakışlarım önceden tasarlanmış, dış dünyadan korunmak için bir kabuk gibi kullanıyorum onları. Sesime bile dayanmam mümkün değil.
Ceza olmasa, kaçmanın ne tadı kalırdı?
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Hayat olmaktır demiştin
Hayat sevmek ve olmaktır
Demiştin ki gündüz ölmek
Gece ise doğmaktır
Ölüm savmaktır sıranı sırası gelince
Ölüm yaşam kuşunu kafesinden salmaktır
Gözlerime öyle bakma demiştin
Gözlerin ateşe dalmaktır
Ne çıkar misk-u amber sacmasan etrafına
Gülün karı solmaktır
Değişir iklimler mesafeler seninle
Ve hüzün sevdanla dolmaktır
Bu beden her mihnete her belaya katlanır
Lakin maksat ne olmaktır ne ölmektir ne Solmaktır
Maksat olmaksa demiştin
Olmak onu bulmaktır.
Süleyman Arif Emre
“Aşk, hayallere tutunurken gerçeklerden düşmekmiş.
Aşk, insanın kendisini başkasıyla yakmasıymış. Aşk, keder den gülüş beklemekmiş. Aşk, insanın karşısındakini sevme sinden çok, onun vereceği acıları sevebilme cesaretiymiş...
Hepsine yeterdi yüreğim. Hepsine vardı cesaretim. El olup gitmeseydin...
Kötü biri olamamak bir yana, herhangi bir şey olmayı da beceremedim: Ne kötü ne iyi, ne alçak ne namuslu, ne kahraman ne de haşerenin biriyim. Şimdi bir yandan köşemde pinekliyor, bir yandan da acı, faydasız bir teselliyle avunuyorum: Zeki insanlar asla bir baltaya sap olamaz, olanlar yalnız aptallardır. Evet efendim, on dokuzuncu yüzyıl adamı en başta karaktersiz olmalı, böyle olmaya manen mecburdur; karakter sahibi, çalışkan bir insansa oldukça dar kafalıdır. Kırk yıllık bir ömürden sonra bu inanca vardım.
