Nehir Meriç (@NehirOkumalar) Kitap Yorumları ve İncelemeleri

Issız bir adaya düşseniz ve yanınıza sadece bir yazarın kitaplarını alabilecek olsanız… Benim bu soruya yıllar içinde verdiğim cevap değişti durdu. Ama şimdi, okuduğum yüzlerce kitabın ardından hayatın beni getirdiği noktada şunu anladım ki insan konuşmak istiyor. Ve Hüseyin Rahmi Gürpınar’ın muhteşem karakterleri kitapları boyunca öyle güzel konuşuyor, öyle içten şaşırıyor, gerçeküstü durumlarda bile öylesine gerçekçi biçimlerde bocalıyorlar ki adeta kanlı canlı karşınıza dikiliyorlar. Issız bir adayı onlarca farklı ve çok renkli karakterle doldurabilir Hüseyin Rahmi’nin romanları. Kitapları okurken attığınız kahkahalar aklınızın bir köşesinde gerçekten yaşadığınız anılar kadar yer ediyor. Gulyabani’nin Muhsine’si de sanki tanıdığınız, bildiğiniz biri, bir komşunuz belki, hatta belki de uzun zamandır görüşmediğiniz biraz saf biraz talihsiz ve çok alem eski bir dostunuz… Hurafelerle dalga geçmenin ötesine geçip bize şahane dostlar hediye eden Hüseyin Rahmi Gürpınar’ın kitaplarını okumadıysanız Gulyabani şahane bir başlangıç olur. (Ben Kuyruklu Yıldız Altında Bir İzdivaç ile tanışmıştım Hüseyin Rahmi ile… O zamandan beridir ne zaman canım sıkkın olsa bir kitabını açar, eski dostlarımla buluşmanın tadını çıkarırım.)

GulyabaniHüseyin Rahmi Gürpınar · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 201910,8bin okunma

Reklam

Nehir Meriç

@NehirOkumalar·

20 Mart 2022 02:39

160 syf.

· Kitabı okudu

9/10 puan verdi

·

Beğendi

Aşk Mavidir, çocukluk ise rengârenk...

Kırıldıkça büyüyoruz… Bu denli kırılmasak çocukluk sonsuza dek sürer miydi? “Bir düşün yıkılışını kendisinden başka kimse bilmiyor ve anlamıyordu. Düşle birlikte kendisi de yıkılıyordu işte.” Böyle hissettiriyor hayat romanın kahramanı Mustafa’ya. Ve okur olarak kitabın dünyasına sızmanın bir yolunu bulup kahramana sımsıkı sarılmak istiyorsunuz. Benzer bir duyguyu Pal Sokağı Çocukları’nı okurken de yaşamıştım. Romanların, hikayeleri kendilerinden büyük çocuk karakterlerine sarılırken kendi kırık dökük çocukluğunu da tamir etmek istiyor insan belki de… Aşk Mavidir romanını okurken, Mustafa’yla birlikte okur da kendi çocukluğuna gidiyor, ilk okul sıralarına, ilk aşk heyecanlarına, büyük bir merakla okunan ilk romanlara, öykülere, çizgi romanlara, ilk hayal kırıklıklarına, ilk isyanlara… Yani her şeyin başladığı yere dönüyorsunuz. Çocukluğunuza… Kitabı okurken içimde hala kimsenin öldürmeyi başaramadığı, herkesten köşe bucak sakladığım küçük kıza döndüm ve şöyle dedim: “Teşekkür ederim pes etmediğin için…” Ve buna vesile olduğun için sana da teşekkür ederim Mustafa! Romanın hikâye evrenini aşıp mutfağıma kadar geldin. Hadi gel seninle mavi güller yetiştirelim, buzdolabından soğuk su içelim kana kana…

Aşk MavidirKemal Gündüzalp · Alkali Kitap · 20218 okunma