Bir pervaneye dönüşmüştü ve günün geri kalan bölümünü sıcak, yanan bir mumun çevresinde kanat çırparak geçirdi. Kanatlarının her an tutuşabileceğini biliyordu, ama ateşe yaklaştıkça kaderinin çizdiği yolda ilerlediğini hissediyordu.
Görecek hiçbir şey yoktu, korkularıma kapılmaktan beni alıkoyacak hiçbir şey yoktu, gözlerimi kapatmayı sürdürdükçe korkularımın görmemi istediği şeyi daha da korkunç biçimde görüyordum.