Biliyorum sana giden yollar kapalı
Üstelik sen de hiçbir zaman sevmedin beni
Ne kadar yakından ve arada uçurum;
İnsanlar, evler, aramızda duvarlar gibi
Uyandım, uyandım, hep seni düşündüm
Yalnız seni, yalnız senin gözlerini
Kimi insanlar, yalnızca birkaç kişinin görebileceği bir ışıkla gezermiş dünyada. Onların ışığını o birkaç kişiden başka kimse
görüp anlayamazmış. Çünkü bazı ruhlar, Kalubela'dan tanır;
severmiș birbirini. Birini daha gördüğümüz ilk anda sevip
anlamamız da iște hep bu tanışıklıktan ileri gelirmiş.
Tabiatı gereği hem köleliğe hem de efendiliğe müsaittir insan. İkisinin ortasında durmak, "ipteki cambaz" dikkati ister. Bir, iki adım belki...Ama hayat yolculuğu insanı bir tarafa çeker durur.
Ucu sonu olmayan sonsuz kumsaldaki ufacık bir kum tanesinden ibaretiz. İnsan ırkının var olduğu bu yeryüzü zamanının hepsi de tek bir kum tanesi kadar sadece. Yaşadığımız tüm anlar o tanenin içi kadar, hepsi bu. Geçmişimize dair henüz algılayamadığımız, bilmediğimiz o kadar çok şey var ki...
Zorlu ve soğuk kış, zamanı geldiğinde yerini yaza bırakır. Gecenin karanlığı gün ışığına yol verir. Sertçe esen bir fırtınanın bir zaman sonraki vazifesi sadece denizi serinletmektir. (Aias)