Deniz tekrar paylaştı.
"Ah hayat, buruk ve tatlı trajedi. Mahvıma neden olan göz kamaştırıcı orospu."
Deniz tekrar paylaştı.
"-Yalancıydı.
-Gururluydu ,bu yüzden yalan söyledi.
-Yalancının gururu olur mu ?"
Okur Takip Önerileri
Deniz tekrar paylaştı.
Bu kadar geliyordu elimden ve doğruydu. Başka türlü istemezdim onu. Harikulade değildi, ama güzeldi; acılı bir varlık, Tanrı'nın annesi gibi.
Deniz tekrar paylaştı.
"Beklentim çok büyüktü belki de; tüyleri ürperten coşkulu bir idrak, yeniden doğuşun baş döndürücü ihtişamı."
Deniz tekrar paylaştı.
Bu karanlık düşüncelerle dünyayı bir mezarlığa çevirmek nedendi? Her şeye rağmen inancımı mı yitiriyordum yoksa? Yoksul olduğum için mi?
İmkansız.
Deniz tekrar paylaştı.
Hangi çiçek, diğerini “sarı açtı” diye ayıplar?
Hangi kuş, “farklı ötünce” diğerine yasak koyar?
Derisinden, dilinden ötürü öldürülüyor insanlar.
Ah insanlar! Her şeyi bulup kendini bulamayanlar…
Deniz tekrar paylaştı.
“ Kalabalığa karışmak için hiçbir özellik gerekmez
Ama YALNIZ ve DİK durmak için
Gerçekten çok şey gerekir. “
Deniz tekrar paylaştı.
Müzik damlaları gibi yayılıyordu havaya, ağzından dökülen şehvetli sözcükler, her heceyi sonsuza dek hatırlamaya yemin ederek özenle depoluyordum onları belleğime.
Sayfa 68Kitabı okudu
Deniz tekrar paylaştı.
Aşinaydım onun dertli ruhuna, acıyordum ona. Yalnızdı, kökleri sarkıyordu yabancı topraklarda.
Deniz tekrar paylaştı.
"Merhaba" dedi gülümseyerek.
Tennyson'ın bütün sözcüklerinden daha anlamlıydı dudaklarından dökülen o sözcük.
Tanrım nereden bulmuştu bu kadar güzel bir sözcüğü? Ne kadar yaratıcı, ne kadar zekiydi!
Deniz tekrar paylaştı.
İştahla yiyordu, heyecanla, dudaklarının arasından geçen her lokmayı kıskandım. Kızarmış ekmeği çiğneyen dişlerinin çıkarttığı sesi dinledim, kahveyi yudumladığında yutkunuşunu dinledim ve canım bağırsaklarından büyüleyici bir gurultu yükseldi gibi geldi bana; duru bir inilti, saf bir müzik tınısı.
Deniz tekrar paylaştı.
Kanepeye oturdum, yalnız kaldığımızı söylemek doğru olmazdı, çünkü ben yoktum odada.
Sayfa 42Kitabı okudu
Deniz tekrar paylaştı.
İçimdeki zavallılık hissi kayboldu birden. Hayat sürüyordu, daktilo vardı, kağıt vardı, onları görmek için göz vardı, onlara hayat verecek düşünceler vardı.
