Garip bir acı, inanılmaz boyutlara ulaşıyor bu alacakaranlıkta. Sanki ayrılamayacağım bir duygu var, ayrılamayacağım bir insan var. Geçmişte, şimdi gelecekte. Ya da böylesi bir duygunun yolculuğunda mıyım. Tüm varoluşumda sürüklediğim bir duygunun.
“Bir odada iki kişi buluştuğunda aslında altı kişi vardır. Kendimi gördüğüm halimle ben, onun beni gördüğü haliyle ben, benim onu gördüğüm haliyle o, onun kendisini gördüğü haliyle o, gerçekte olan ben ve gerçekte olan o.”
Gökyüzümüzün ortak oluşu yükselişimizi de etkiliyor.Hiç bilinmeyen bir yerin gölgesiyiz artık.Tepelerdeki gün batımları bize sesleniyor.Yağmur yağarken deliniyor nefretimiz.Özgürüz artık.