Dino buzzati ile tanıştığım ilk kitabım.. 49 yaşında kentsoylu bekar bir adamın 18 yaşında güzel,kibirli,küstah,kendine güvenen,kendinden emin bir fahişe ile tek taraflı kendinden,onurundan,gururundan,parasından, herşeyden fazlaca ödün verilen çaresiz bir aşkın hikayesi..yeri geldiğinde çok kızdığım bu kadar salak da olamazsın dediğim ama duyduğu aşkından ötürü anlamaya çalıştığım bir adam..bana aşkının ne kadar da büyük olduğunu laideden önce ölüm ün varlığını o kahrolası düşünceyle yaşadığını ama aşkla tanıştıktan sonra aşkın ölümden daha üstün olduğunu artık ölümü düşünmediğini ve ifade etmediğini dile getirdiği cümleleriydi..saplantılı takıntılı bir aşktı..önyargılarımızın fahişelere oruspulara karşı kötü düşüncelerin benim yüzüme vurduğu bir kitaptı..böyle insanlarla ilişki içinde olan kişiler kişinin oruspu olması nedeniyle hep oruspuymuş gibi davranılması,oruspuluk fahişelik dışında sanki bir özel hayatı,zevkleri en basitinden bir sinema filmi izlemeyi bile çok gördüğümüz bir yapıştırma..ve en acısıda para karşılığında olduğu için kendisine ait bir mal gibi ben ne dersem o gibi görme..antanio nun yapmaya çalıştığı laideninde hiçbir şekilde bu konuda taviz vermemesi..yani uzun lafın kısası saplantılı bir aşkın ve sarsıcı acı gerçeklerin kitabı okumalısınız..
