Quşlar ,sərçələr dan yeri sökülməmiş cəh cəh vurmağa başlamışdılar.Bir sərçə saat 6-ya işləmişdən eyvanda dayanmadan,monoton cikkildəməyə başladı .Bağrı yarılarcasına cikkildəməyi davam etdirirdi.Onların səsi nəqədər də hüzurlu hiss etdirsə də fikrimi dərsdə cəmləşdirməyi (monoton səslər eşidilən zaman) bacarmıram.Həm də bu qədər cikkildinin normal olmadığın da düşünüb çıxdım eyvana.O balaca qanadlarını ahənglə çırpıb üzümlərin üstü ilə uçdu məndə onun arxasınca getdim.Hansısa qüvvə məni onun arxasınca aparırdı.Birdən gözümə sağ tərəfimdəki mənzərə çarpdı.O qədər bihuş edici,heyrətamiz mənzərə idiki.Günəşin şəfəqləri hələ təzə yergörünürdü ,yer üzünə çatırdı.O quş da digər ağaca qonaraq səssiz səmirsiz durmuşdu.Vəzifəsin yerinə yetirib,indi də dincəlirdi🌅🌱
Axı heç bir təyyarə, heç bir gəmi, heç bir nəqliyyat vasitəsi insanın özünü özündən uzaqlaşdıra bilmir, keçmişindən ayıra bilmir və “səadət axtarmaq" ifadəsi o demək deyil ki, səadəti axtarıb tapmaq üçün düzə-dünyaya düşməlisən...