Daha önce seni çok üzdüler biliyorum. Çok yorgun ve kırgın olduğunu da biliyorum. Gitmez sandıklarının senden gittiğini, sevginin harcandığını, emeklerinin çöpe gittiğini, Farklı sandığın ve güvendiğin insanların hiç kimseden bir farkı olmadığını, güvendiğine güveneceğine pişman edildiğini biliyorum. Kırgınlığını ifade edecek bir cümle dahi bulamadığın günlerin olduğunu da biliyorum. Merak etme ne hissettiğini, ne düşündüğünü çok iyi anlayabiliyorum.
Neden her zaman güvendiğimiz yerden kırılmak zorundayız? Neden ya neden insanlar böyle oldu, varlığıyla güven vermek yerine güvensizlik veriyor her kes.Ona güveniyorum dediğin her kes zamanı gelince seni kırıyor....