Herkesin kırılma noktası kendi hikayesi kadar; kimi inceldiği yerden, kimi sertleştiği yerden...
Hadi şimdi nedenini aramayı bırakın. Meraklı, güzel, tatlı sesim, ne olur, sus artık.
Bu söylediklerimin doğru olup olmadığından hiç emin değilim ama bana öyle geliyor ki sanki hepimiz, içimizde bir başkası için ayrılmış bir yerle doğuyoruz. Bir parçası kayıp bir bulmaca gibi...
Okur Takip Önerileri
...bir insanı anlamak istiyorsak, onun yaşamla ilişkisini en çok hangi organa dayanarak kurduğunu bilmemiz gerekir.
Bana gelince, bir şiirin yazılması öyle bir yolda gerçekleşiyor ki, deneyimlerden bunun böyle olduğunu bilmemiş olsaydım, buna hiçbir zaman inanmazdım. Bakıyorum, belirsiz ama anlamlı bir düşünceyi durmadan evirip çevirmeye başlamışım kafamda, hatta kendi kendime mırıldanıyorum bu düşünceyi; sonra onu hep aynı açık ritimle somutlaştırıyorum.
İmgelerin etkileme gücü, üzerinde durulmaya değer bir konu. Derin bir soluk almak gibidirler, pencereden dışarı bakmak gibi.
Tc insanı özeti:
Neden bir başka türü denemiyorum? Yetersiz de olsa, bir tek karşılığı var bunun: Birtakım kültür kaygıları, duygular, biraz da alışkanlık yüzünden bırakamadığım bir yol bu.
...yavaş yavaş yarattığım iç kişiliğimi, bir yazar olarak gelecekte beslenebileceğim bütün esin kaynaklarını hiçe indirgemenin ya da bunların niteliğinden kuşkulanmanın acısı pahasına, hiçbir zaman bile bile bir yana itemezdim.
Gene de yeni bir çıkış noktası olması gerekir. Zihnimiz kendini belli bir yaratma çarkına kaptırdığında, bu çarktan kurtulmak için ona karşı çıkacak eşit bir güç gerekir ve ancak böyle bir güçle zihnin o tekdüze, kendini tekrar eden ürünleri yerine yepyeni tadı olan, denenmemiş bir aşının ürünleri verilebilir.
Yazarken, belli bir nedene bağlı olarak değil de, içgüdüyle bir biçim seçer kişi, nasıl olduğunu kesin bir netlikle bilmeden yaratır.
Çünkü şiir, şiir üstüne konuşarak değil, uğrunda emek vererek ortaya çıkar.
o ânın parçasını aşan bir şey yarattığımı...
Oysa bir zamanlar, şiir yazarak organik bir açıklığa, kesinliğe kavuşturulması gereken bir kendi yaşantımın özü, tutku dolu, son derece yalın bir yığın konu vardı kafamda. Her çabam, ince de olsa, kaçınılmaz bir bağla o temel amaca yöneliyordu. Öyle ki, her şiirin tohumu ne kadar şaşırtıcı olursa olsun, yolumu yitirmediğimi biliyordum. Her zaman duyuyordum o ânın parçasını aşan bir şey yarattığımı.
... şiire yoğunluğunu veren, aslında o güne kadar sezilemeyip birden çıkar yol olduğu anlaşılan iç değerlerdir.