Yalnızlığın büyülü çemberini kırmayacaksın. Yalnızsın ve kimseyi tanımıyorsun; kimseyi tanımıyorsun ve yalnızsın. Ötekilerin birbirlerine yapıştıklarını, birbirlerine sokulduklarını, birbirlerini koruduklarını, birbirlerine sarıldıklarını görüyorsun. Oysa sen, ölü bakışlı, saydam bir hayaletten, külrengi bir cüzzamlıdan, çoktan toza dönüşmüş bir siluetten, kimsenin yaklaşmadığı tutulmuş bir yerden başka bir şey değilsin.
Doğru zamanda doğru kitabı okumak insanı çok kolay yaralayabilir.
Her satırda kendimi buldum. Kendimle yüzleştim de denebilir.
Kitabı okurken içinde bulunduğum zamanın, mekanın ve birlikte olduğum insanların büyük bir etkisi oldu. Belki de seneler sonra okuyunca aynı etkiyi yapmayacak.