Seminerlerde ve bireysel dene timlerde bana bazen "istenmeyen duygularla", örneğin hastanın zaman zaman terapistte uyandırabileceği kızgınlıkla nasıl başa çıkmak gerektiği sorulmuştur. Duyarlı bir terapist bu kızgınlığı doğal olarak duyacaktır. Soru şudur: Terapist hastayı tersler gibi görünmemek için kızgınlığını bastırmalı mıdır? Fakat hasta bu bastırılmış duyguyu hissedecek ve aklı karışacaktır. O halde terapist kızgınlığını açığa mı vurmalıdır? Bu durumda da hasta bundan dolayı korkuya kapılabilecektir.
Birçok insan uzun süre sadece kardeşlerinin aşağılamalara uğradığına inanır ve aynı şeylerin kendisinin de başına geldiğini ancak bilinç dışını deşen bir terapi sırasında hatırlar; o çok sevdiği babası tarafından dövülürken kendini ne kadar hor görülmüş ve terk edilmiş hissettiğini de çaresizlik öfke ve şiddetli isyan duyguları içinde ilk defa o zaman yaşar.
İnsanlar -eğitim düzeyi ve kişilik yapısı bakımından çok farklı olmaları halinde bile- çocukluk yaz gısına karşı koymak açısından büyük benzerlik gösterirler.