Her gün yaşamını oynamaktan bıkan bir aktör gibi, katarlara dizilip değişmez raylar üstünde giden lokomotif gibi, son perdeye, son durağa, son dinginliğe, ulaşmalıdır . . . Son karanlığa, son sesin sustuğu yere.
Sayfa 144Kitabı okudu
Soyunup yerine girdi. Eliyle karyolasının yanıbaşında duvara yapıştırılan haritayı yokladı. Parmağını koydukça Kazakistan' daki yer adlarını sıraladı, Garatal, Ağsuat, Ayaguz . . . Sahra, çöller, alacıklar . . .
Sayfa 133Kitabı okudu
İki insan ne kadar da ayrı tellerden çalıyorlarsa, çalsınlar, parlattıkları bir kıvılcım sonucu bir üçüncüyü vücuda getirebilirler. Üçüncüyse, kendi yaşamı, sancıları, emelleri, eğilimleri, kavramları, zevkleriyle başbaşayken bir başkasına rastlayacak ve yine . . .
Sayfa 96Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Yani bu ikili, sonunda bir üçüncü yaratmalıydılar ki, üçüncü de her ikisinin yaşamını, acılarını, sevinçlerini . . . Ve tüm İstasyonlarda, hava alanlarında, odalarda, telefon kulübelerinde, ofiste ve evdeki kaygılarını, yalnız değil kendilerinin, kendilerinden önce gelen atalarının da olup biten her şeyi, örneğin Zaur'un anasının saçlarının rengi ya da Tehmine'nin babasının gözlerinin rengini kendinde toplamalı, devşinneli, yansıtmalı, temsil etmelidir.
Sayfa 96Kitabı okudu
Tehmine durmadan konuşuyor, Zaur da artık sadece onun sesini duyuyor, ama söylediklerinin anlamını kavra yamıyordu. Sırt üstü uzanmış yıldızları seyrediyor, saçlarında kumların nemi, sırtında toprağın terini duyumsuyor
du.
Sayfa 91Kitabı okudu