Hep aynı saate kurulu alarmlar yalnızca şüphe uyandırırlar ve kabuk soymanın gizemli bir hazzı vardır, ancak önce yara almak, aniden beliren morlukların haritasında kaybolmak gerekir. Yığının seni aşağıya çekmeye yeminli ellerinden sıyrıldığında, uçucu bir hissiyat demeti için soru işaretleri üreten bir koşu bandı üzerinde, gereğinden fazla zaman kaybettiğini anlayacaksın. Kafanın içindeki sokaklar birbirini tekrarladığında, aslında hep aynı gün batımına uyandığını da kavrayacaksın. Birçok uyanıştan sonra bir sabah döngüyle tanışacaksın, yaşam dediğin dev bir dejavu, şimdilik yüklenmiş olan bölümler; henüz çürümemiş gözlerinle açı belirlediğin, erimemiş dudaklarınla monologlar kurguladığın, şimdi o toprak solucanları arasında kamufle olmaya kabil ancak ciddi anlamda solmuş zihnin diri haliyle hakikatler var ettiğin bölümlerden ibaret. Açıkçası yeni sezonu merak ediyorum, gerçeklik ve ahmaklık katman katman berbat bir koku gibi yükselip burnundaki ormana sinecek ve bir insan, bir sinekten daha çirkin göründüğünde, etrafında uçuşan kanatlıları değil ışığın kavram olarak kendisinin, karanlığa doğru koştuğunu, mental safsataların nihai amacının karanlığı aydınlatmak maskesi altındaki karanlığa ulaşmak şiarı olduğunu öğreneceksin.