“-Aramızdaki temel fark ne, biliyor musun? Sen insanlara baktığın zaman üniformalar, bayraklar ve din görüyorsun!
-Peki sen ne görüyorsun bakalım ?
-İnsan, sadece insan. Seven, acı çeken, acıkan, üşüyen, korkan bir insan.”
Sadece dinlenmiş olmaktan da değil kendimi her açıdan iyi hissediyordum. İçimde nedenini bilmediğim bir mutluluk vardı. Hafiflemiş gibiydim. Oysa ortada sevinç duyulabilecek bir durum yoktu. Hatta tersine bir durum vardı.
“Bu dünyada sana kötülük yapmak isteyen insanlar çıkacak karşına, ama unutma ki iyilik yapmak isteyenler de çıkacak. Kimi insanın yüreği karanlık, kimininki aydınlıktır. Geceyle gündüz gibi! Dünyanın kötülerle dolu olduğunu düşünüp küsme, herkesin iyi olduğunu düşünüp hayal kırıklığına uğrama! Kendini koru kızım, insanlara karşı kendini koru! “