Özge
@Ozgelinaa
Siyaset bilimci
Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler
Kahramanmaraş
Kahramanmaraş, 23 Eylül 1999
114 okur puanı
Haziran 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Sabitlenmiş gönderi
Ne garip bir ruhum var. Deli değilim ben, deli kadar basit değilim. Neyim öyleyse?
Sayfa 114Kitabı okudu
tek önemli vakit vardır içinde bulunduğumuz an. o an en önemli vakittir, çünkü sadece o zaman elimizden bir şey gelebilir. en önemli kişi, kiminle beraberseniz odur, zira hiç kimse bir başkasıyla bir daha görüşüp görüşmeyeceğini bilemez ve en önemli iş iyilik yapmaktır, çünkü insanın bu dünyaya gönderilmesinin tek sebebi budur.
yaşasın çalışmak, kahrolsun, tembeller, ahmaklar.
Okur Takip Önerileri
herkes sanır ki insan soyu sayesinde bir şey olur. zavallı kafalar! Mironoflar bugün milyoner... sebep? çalışmak. sen çalış, gerisi kolaydır!
para havadan, şaka ile kazanılabilir sanırlar... hayır yorulacaksın, bunalacaksın.
bazen bir saatte kaybolan bir yılda ele geçirilemez.
kendi kalbinin iyice yandığı zaman başka kalbi ateşlediğini anlamış.
ölüm korkusunu bırakıp, hayatı tanrıya bağlayınca taş gibi yüreğin yumuşayıp, uysallaştığını, boyun eğdiğini anlamış.
kalp temizliğinin kendin için çalışmaktan vazgeçince gerçekleştiğini ondan sonra başkalarının kalplerini temizlemenin mümkün olduğunu anlamış.
tanrı insanlara birçok nimet vermiş. onlarsa boşu boşuna kendilerini sıkıntıya sokuyorlar. halbuki mutlu bir şekilde yaşamak çok basit bir iş.
şimdi anladım ki kötülük kötülükle çoğalıyor, insanlar ne kadar kötülüğün ardına düşerlerse onu o kadar çoğaltıyorlar.
güneş hiç kimseyi beklemezdi.
kazanç ve kayıp ikiz kardeştir.
insanlar kendilerini düşünerek yaşıyor gibi görünse de,hakikatte onları yaşatan tek şey sevgidir. kim severse tanrıya yaklaşır; tanrı da ona yaklaşır. çünkü o, sevgiyi yaratandır.
tanrı insanların birbirlerinden ayrı ayrı değil, tek vücut halinde yaşamalarını istediğinden, her birine kendi ihtiyaçlarını değil; her birine, hepsi için gerekli olan şeyleri ilham ediyor.
bütün insanlar kendi esenlikleri için harcadıkları düşünceyle değil, insana verilen sevgiyle yaşarlar.