"Çöl ortasında ruhun kör olmasından ibaret, her şeyden kopuk, bomboş, yapayalnız zaferlerdense, insanı çiçeklerin güzelliğinin farkına vardıran bozgunları tercih ederim."
Kitabı bitireli bir dakika bile olmuyordur neredeyse... Ama düşüncelerimi tazeyken belirtmek istedim. Nasıl desem... Kitabı bitirmemek için mücadele verdim resmen. Her sayfasında kendimi buldum, her cümlesinde kendimle yüzleştim. Okuduklarım beni kendi yalnızlığımdan uzaklaştırdı ve sorgulamalarımda tek başıma olmadığımı hissettirdi. Neredeyse her sayfada bir veya birden fazla alıntı yapmanız olağan... Hem alıntı yapmaktan hem de hazmetmeye çalışmaktan kitabı bir hayli yavaş okudum. Ancak böylesi çok daha iyi oldu çünkü benim için alelade bir kitap değildi bu. İçselleştirmek istedim... Kitabı okurken kitapla bir bütün olmak istedim. Ve gerçekten Pessoa'ya hayran oldum... Beni aldı ve uzak diyarlara götürdü... Kendi içsel yolculuğumda bana eşlik etti. Kesinlikle okumanızı tavsiye ederim. Benim için unutulmayacak bir yolculuktu...
