Topal Eskici zamanının ağa torunu, yediği önünde yemediği arkasında, muazzam bir çocukluk ve gençlik geçirmiş. Nerede akşam orada sabah, gezmiş,tozmuş, içmiş; taa ki Trablusgarp Savaşında gazi olana kadar. Gel zaman git zaman para suyunu çekmiş, eski çamlar bardak olmuş tabii. Bu arada Çoluk çocuğa karışmış Topal Eskici. Bir yandan da eski güzel günlerine özlem duyuyor. Rakısını, şarabını içemeyince sinirleniyor, zıvanadan çıkıyor. Parasızlık en çok ona koyuyor.
Büyük oğlu Memet parasız kalıp eskici dükkanına geldiğinde "Bu yaştan sonra size mi bakacam" diye onu bile sepetlemeye kalkıyor yanından, öyle vicdansız bir tarafı da var.
Küçük oğlu Ali, mizaç itibariyle aynı babası ama tapıyor ağabeyine, babasıyla da bu yüzden kapışıyor sürekli. Eskicinin karısı var bir de, (O kadar kitap okudum, bundan daha itici, daha kör cahil bir karaktere pek rastlamadım o kadar diyeyim) kocasının eski şaşalı günlerini kendi de yaşamış gibi anlatmayı seven, dedikoducu, korkunç bir kaynana profili. Güzel ve afilli bir yaşama özenen, film artistleri gibi konuşmaya çalışan kızkardeş Zeliha var. Parasızlık yüzünden babanın öz oğluna bile yüz çevirdiği bir dünya var bu kitapta. Parasızlık var, garibanlık var, Pamuk tarlalarında ırgatlık var, sıtma var, hastalık var, Türkiye gerçekleri var. Fazla gerçek bir kitap. O kadar gerçek ki, yaşım itibariyle aile büyüklerinin anlattığı o ibret verici şeyleri gerçekten yaşamış birileri bir zaman.
Toplumcu-Gerçekçi edebiyatı seviyorsanız bir dakika bile düşünmeden okumanız gerek, öyle güzel bir kitap.
