Şimdi İclal Aydın benim için “iki aile”deki Edaydı hep. Narin,şefkatli,anneydi gözümde... Bir de şiirlerini dinlerdim ara-ara(çok severim şiirleri)
İlk kez kaleminden bir hikaye okudum. Ağlamalı,gülmeli,aşk dolu,merhamet dolu,her satrınnan sevgi kokan bir hikayeydi. Her kesin sevdiği tür farklıdır elbet. Ben böyle aile hikayelerini,filmlerini severim.
Üç kız kardeşin ve ailelerinin hayatından bahsediyor. Her kesin kendine göre hikayesi var ama. Her kes haklı...
Hikayeni anlatan kardeş diger kardeşlerini gördüğü gibi anlatır,ne yaşadıklarını bilmeden. Sonra kitabın bir yerlerinde onlar kendi hikayelerini anlatmışlar yazar kardeşe. Görünmeyenleri,bilinmeyenleri... Demek her kes gördüğü kadarını bilir.
Ben çok sevdim,eminim okuyan her kes beğenir
Bir de dün gördüm,devamı geliyor kitabın,güzel olacak kesin
