Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.9
Hazal Özreisoğlu
Hazal Özreisoğlu
@R_Hazal
İzmir
127 okur puanı
Mayıs 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Çekirdek gibi bir saatte biten, akici bir kitap.Okumasaydim da olurmuş, bir kitap degil de bir dergide uc bes parcalik seri halinde verilebilecek, bana dergi okuyor hissi veren, daldan dala biraz atlaniliyor hissi belki bunu yaratti, bir kitap.
Öncelikle bu kitabı okumaya basladiktan sonra cok fazla uzattigina dair bu platformda bir inceleme gorup acaba yazar cok mu uzatti diye baslamistim yola.Cunki 430 sayfa, acaba gercekten hep ayni seyleri mi tekrar ediyor demistim icimden..
Şimdi şöyle ki Dr.John Demartini kitabin icinde cok faydali seylerden de bahsetmis, ama kitapta yeri geliyor bazi yerlerde öf yok artık, bazi yerlerde ne kadar abartilmis, bazi yerlerde ise ayni seyler surekli vurgulanmis duygusuna kapiliyor insan.Yani bazen acaba Demartini kitabi okuyanlarin sinir zeka olduklarini mi dusunuyor ki ayni seyleri bu kadar vurguluyor diye dusunmeden edemiyor insanYani kitap evet bazi bilgiler acisindan guzeldi, iyi ki almisim, bazi alistirmalari yapmadan gectim, bazen de yuksekten atmis gibi, hani kisisel gelisim kitaplarinin cogundaki çiğ tat agza geliyor.Istersen kanat takip ucabilirsin diyecek neredeyseYani bazi acilardan cok güzel, bazi acilardan cinnet, kesinlikle bu kadar uzatilacak bir kitap degil, 430 sayfayi silkelesen 200 sayfalik kitap cikardi.Bu kitaptan sonra okumaya sabirsizlandigim baska kitabim olmasa bu kadar hizli okuyamazdim, ama iyi ki okumusum yine de.Atsan atilmaz satsan satilmaz bir kitap ama degerler ile ilgili olan seyleri sevdigim icin sevdim.
Irvin Yalomun yazdigi hangi eser kötü olabilir? Yalom'un ve cok fazla psikiyatrist ve psikologun vurguladigi bir nokta var, yaşamın sona ermesine karsi duyulan korku, yani ölüme karşı duyulan korku.Bu kavram bana bazen boş geliyor.Geçenlerde bir rüyamda birinin beni öldürmeye calistigini ve benim olmemek icin yalvardigimi gordum.Oldurulmeye calistigim ve olmemek icin direndigim epey ruya olur.Ama farkli bir gunde de birinin yine beni oldurmeye calistigini, fakat bu sefer benim karsi koymayip uzerine gidebildigimi, en kötü ölürüm diye dusundugumu gormustum.Bazen ölümden korkmuyor muyum, yoksa o kadar korkuyorum ki korktugumu mu yadsiyorum diye dusunuyorum.Bilemiyorum Altan...
Her neyse, kitap inanilmaz guzel ve surukleyici.Kendi yazgini secebilme ozgurlugune sahip olman ve bu ozgurlugun saclarini bile diken diken edebilecek kadar dehset uyandirmasi.Dogru.Ve amor fati, yani yazgini sev.Yazgiyi sevme kavrami suratima bir bardak su atilmis hissi yaratiyor nedense.Ayrica suan olsem yasamadim demem, hayatimi anlamsiz bulmuyorum, fakat ayni hayati defalarca yasama kavrami beni dondurur, bir daha bastan yasasam herhalde ayni sokaklardan gecmek, ayni seyleri yapmayi ekseriyetle istemezdim. Yalom reyis yine beni parcalayip varolus sancilari ile bir kenara attin.Bunlar cok derin sular.
Okur Takip Önerileri
Hayatimda okudugum en guzel kitaplardan biri...Şemalarla ilgili cok kitap okumadim ama en guzel ve anlasilir kitap diyebilirim.Degisim icin aciya tahammul edebilmek gerekiyor fakat ben bu ara aciya tahammul edemiyorum.Yeni ameliyat olmus olmamdan mi sigarayi birakmaktan mi bilmiyorum zaten fiziksel agrilar yetiyor bir de ruhsal anlamda kendimi hirpalamiyim diye cok yogunlasamadim kitaptaki alistirmalara.Belki de bunlar bahane.Ama ustlerinde ciddi anlamda calisacagim yakin zamanda.
Bu kitabı okumaya başladıktan sonra iki buçuk hafta hiç kitap okumadım..Tezer Özlü hiç bana göre değildi, Kafka da depresif mesela ama benim bayilarak okudugum bir yazardir.Zaten Tezer Özlüyü Oğuz Atay'a benzetiyorlarmis ya Oğuz Atayı da pek sevmem, Tutunamayanlar'a da tutunamamistim zaten..
(Aşırı spoiler içerir...)
Ah, Martin Eden;üzümlü kekim...
Çoook uzun bir zaman once aldigim ve uzun bir suredir de merak ettigim bir kitapti acikcasi.Okurken, en son yaklasik bir yil once Kafka'nın Milenaya Mektuplar ini okurkenki, sanki o anda ben de yasiyormusum gibi tuhaf bir duyguya kapildim...
Sevgili Martin Eden, bu kadar güçlü, bu kadar kolayca kadinlara ulasabilen, ve iyi iletisim kurabilen bir mizaca sahipken; bir üst sinif kiza tutulup, kiza olan aşkı uğruna kendini bastan yaratan uzumlu kekim...
Aşkı en kutsal, uğruna en yasanacak sey olarak nitelendirip aşkı ugruna her seyi yapan, insan ustu gayret gosteren Mart'a da yar olmadi aşk denen ilüzyon.Ama ne yalan soyleyeyim çok sevindim bunun bir ilüzyon oldugunu, aslinda Ruth'un sevilecek bir yanı olmadigini gordugu ana...
Sevgili Martin Eden'in yemek bile bulamadigi zamanki zamanki kendisi ile takdire şayan bulundugu zamanki kendisi arasinda degisen hicbir sey yoktu evet.Eger Ruth, öteki kadin gibi Mart'ı sirf varligi icin sevebilseydi, Bu boyle akip gitmeyecekti belki de..
Ruthun Mart hastayken ve hasta yataginda gordugu halde bile yaptigi acimasiz ic dusunceleri, onun Marta karsi olan duygularinin sadece anlik genclik heyecani oldugunu ve kosullu oldugunu gozler onune sermiyor mu zaten...
Dipnot: Jack London'un sosyalist olup bu kitabı sosyalizm karsitlarina elestiri anlaminda yazdigini, fakat hicbir elestirmenin bunu yakalayamamasi sebebi ile kendisinin daha sonra bunu belirttigini biliyor muydunuz?
Canım Kafkamı belli zamanlarda cesitli kitaplarini alarak yavas yavas okumakta olduktan sonra bu toplu oykuler kitabi oldukca ilgimi cekmisti ve almistim.Ama malesef Kafka da olsa buna bu kadar yogun maruz kalmak kitap okuma hizimi,hevesimi son derece yavaslatti.Gunlerce isten eve evden ise giderken okuyup ilerlerim diye 500 sayfalik kalin ciltli kitabi buyuk bir azimle yanimda tasidim.Aslinda sanirim sadece Kafkanin bu kadar fazla oykusune maruz kalmak degil, yakin zamanda asiri karamsar kitaplarin tesaduf olarak ard arda tarafimca okunmasinin da bir etkisi vardir belki.
Kitabi yorumlayacak olursam, bildigimiz her zamanki Kafka.O haksiz yere suclanmalar, masum olduguna inandiramamalar, yuzeysel insan iliskileri, asiri derinliklerle dolu oykuler mevcuttu. Kafkanin oykulerinde her sey surrealist bir hal aliyor sanki, bazen o kadar uzun tasvirleri vardi ki ruhumu aldi sanki benden.Bazense icine cekip adeta surukledi.Ayrica Donusum oykusunu de on kusur yil sonra bir daha okumak keyifli oldu diyebilirim.Bu arada baska oykulerini de daha once okumus olsam da bir daha okudum, belki ondan bir tik bunalmisimdir.
Sabahattin Ali ve Stefan Zweig in da toplu oykulerini ard arda okumustum ama bu denli hisler doldurmamisti icimi.Çok şükür bitti.Kitabi okuyacaklara onerim, parca parca okuyup araya baska kitaplar sigdirmalari.Yine de ah Kafka, uzumlu kekim.
Uzun zamandir okudugum en guzel kurguya sahip roman.Roman dort birbiriyle baglantili oykuden olusuyor ve bir tiyatro oyununun begenilmesi sonucu romana donusturulmus.Yazarin ilk romaniymis.Ama o kadar akici ve yalin bir uslubu var ki begenmemek elde degil
Uzun zamandir okudugum kitaplarla ilgili inceleme yazmaya usensem de bu kitaba yazmasam eksik olurdu.İlk oykuden cikardigim unsur eger bir seyi gercekten istiyorsak kendimizi acik bir sekilde ifade etmek gerektigi.İkinci oyku cok etkileyiciydi ve zekice kurgulanmisti.Her seye ragmen faktorunu anlatiyordu bize sanki.Ucuncu oyku icime en dokunan oykulerden biri... Pismanlik ve bunun kismen de olsa telafisini anlatiyor.Son oyku ise bana en dokunan kisim oldu.Ahh ahh.
Gelecege gidilse de gelecegi degistirememek de cok guzel bir noktaydi.Keske beyaz elbiseli hayaletin hikayesi de olsaydi kitabin icinde.
Keşke kitap iki kat, üç kat daha fazla olsaydı.Son iki yılda okuduğum en güzel kitap.Altını çizmekten bıkmadığım, usanmadigim, metroda okurken bile kalem cikarip altini cizdigim bu kitabi bitirmeye kiyamadigim icin biraz gec bitirdim.
Bu kitabı Alsancak Sevgi Yolunda misafirlerimi gezdirirken, fiyati uygun ve İzmir ile ilgili bir şeyler anlatiyor diye almistim.İzmirde yasayan bir insan olarak kitapta gecen bildigim yerleri okuyunca insan bir heyecanlaniyor.Sanki boyle mahallesi televizyona cikmis da denk gelmis gibi oluyor.Bornova, ege universitesi, Alsancak, Sevinç pastanesi, Barry Köşkü, Karşıyaka Vapur İskelesi...
Öte yandan ben kitabin nedense İzmirin tarihcesini anlatacagini dusunurken keyifli bir mini roman cikti.Yani kurgu basit, yazilan dil de yalin, yer yer yazim imla yanlislari var, cekirdek gibi okunuyor.Felsefe 101'den sonra beynimi dinlendirmeye yardimci oldu acikcasi.
Kitapta yillar once birbirine cekim hisseden insanlar yillar sonra bir sekilde bir araya geliyor.Gercekte de oyle oluyor mudur, bilinmez tabi.
Yani izmirde yasayan icin tatli bir dimağ, izmirde yasamayanlar icin İzmire ozendirecek bir parca tatli niyetine okunur tabi.Sonundaki fotograflar cok tatli, bazi fotograflardaki yerleri nerdeyse her gun gormek ilginc ve tatli bir his.
Kafkanin en kolay okunan kitaplarindan biri.Her zamanki gibi kafkanin sebepsiz yere suclama ve kendimi aklamaya calisma, haksiz yere yargilanma ve bir insanin basina gelebilecek gereksiz ve sasirilacak aksilik olaylari ile kapli, guzelce cevrilmis hos bir kitap.
Sanirim ceviriden kaynakli, gercekten kisa bir kabus gibiydi.Ben ceviriden kaynakli oldugunu dusunuyorum, cunku Kafkanin diger hicbir kitabindaki cumleler bu kadar dusuk degildi.Aldigim icin okudum, okuyan baska bir arkadasim da cevirinin kotu oldugunu soylemisti.Uc oykuyu ha okumusum ha denize tas atmisim gibi hissettim.Ah Kafkam, uzumlu kekim.
Kafkanin Dava'sından sonra acikcasi yine beynimin yanacagini dusunerek okumaya basladigim kitap.Uzun uzun betimlemelerden kolay kolay sıkılmadığım nadir kitaplardan biri oldu..Hatta nerdeyse Milenaya Mektuplar kitabina olan begenimle kapisir.Hepimizin hayatinda bir Şato yok mu uzaklarda, ulasilabilir gibi gorunen, fakat ulasilamayan.Garip garip varilacak guzergahlar.
Kitabi okudukca sanki orada ben de vardim gibi hissettim, Barnabaslar, Canim Frieda, o kipir kipir yardimcilar, zavalli Pepi, hancinin fettan karisi, ne oldugu belli olmayan Klamm.Güzel bir okuma oldu, bu arada devlet isleri her zaman ayni demek ki.Muracaatcilar bile ayni.Ah Kafkam, uzumlu kekim
Kafka okumak, öyle ard arda seri bir şekilde okunup tamamlanabilecek bir şey değil-miş.Milenaya Mektuplar' daki o her mektubun gidip gelmesi ile soluğu mektubun geçtiği yerlerde, bir sonraki mektubu sanki kendi de bekliyor gibi hissederek, zaman methumunu yitirerek okudum.Ardından Kafkanin hayati hakkinda daha detayli okumalar yapmak geliyor tabi.
Aforizmalarinda soluk alip dinlenebiliyor insan.Babaya mektupta ulan bu benim babam mi diye dusunup yine bir mektup kagidi ve hokkasina hapsolabiliyor.
Kafkaesk...Biraz daha Kafka arastirmasi...Sevgili Kafka, neden sana bu denli bağ hissettim bilemiyorum, halbuki umutsuzluk, soyutlanmışlık, varoluşunun derinliklerinde hissettiğin o ince sızı şeklinde hep varolan korku.Pek de çekmezdi beni aslinda.
Derken Dava ile boyle yere cakilmis da taslara basinizi tek tek surtuyormussunuz gibi hissedebiliyorsunuz.Ya da ayaga kalk, arazi çok engebeli, dikkatli adimlar atarsan dusmezsin diyor ve ilerliyorsunuz.
Okurken dusunduren, dusundururken bir tur daha dusunme devinimi attiran bu kitapta beni nedense en yakalayan nokta, en sondaki yardim edilecegine dair bir umut duyması, o küçücük umut parcasi oldu.Her ne kadar boş olsa da.Umut her daim var
Bir sonraki istikamet... "Amerika"
Canım Kafka...Kitap güzeldi elbette, bir oğulun babasina olan duygu ve dusuncelerini aktardigi uzunca bir mektup diyelim.Herman Kafka tipik ataerkil bir zamane babasi gibi algiliyor insan.Kafka da herkes gibi olmayan, naif, farkli bir kişi.Aslinda insanlari zor olsa da oldugu gibi kabul etmek gerekir, konumumuz toplumsal acidan her ne kadar daha avantajli olsa da.
Bu kitabin sonundaki kisimdan Kafkanin hayati ile ilgili baska bilgiler elde edebilmek de son derece keyifliydi.
