Gözlerim doldu. Bunu alıp kraliçe edasıyla salınacaklardı. Ölümü fular yapıp boyunlarına asacak, sonra da kendilerine şık oldum diyecek, havalara girerek süzüleceklerdi. Oysa kraliçe çıplaktı.
Rahmetli Anneannem:
“Ah! Oğlum ten kocar, ruh kocamaz.” derdi.
Haklı diyorsam yaşlandım demektir. Kırk yaşındayım ama yirmi yaşındaki gibi davranmaya çalışıyorum, beden dur diyor bana, sinyal gönderiyor.
Oysa “KeNdin için yapmak” ile “ Kedin için yapmak “ arasında sadece bir N farkı vardır. Hayattaki böyle küçük farklar, aslında çok büyük farklar yaratır.
''Nen var Zeze?”
”Hiç. Şarkı söylüyordum.”
”Şarkı mı söylüyordun?”
”Evet.”
”Öyleyse ben sağır olmalıyım.”
İnsanın içinden de şarkı söyleyebildiğini bilmiyor muydu yoksa? Bir şey demedim. Bilmiyorsa bunu ona öğretmeyecektim.