şeyler ruha temas etmez, daima onun dışında ve hareketsizdirler; bütün kaygılarımız içimizdeki düşüncelerden doğar.
Sayfa 30
Etrafımdaki her şey tekdüze ve renksizse içimde bir kasırga, bir çatışma, bir trajedi yok mu?
Sayfa 10Kitabı okudu
Ölüm, sonunda ölüm olmayan bir hayat yaşanabilir olmadığı için bir anlam kazanıyor olabilir mi? Hayatın güzelliği ancak fanilikle yüzleşerek algılanabilir hale gelmiyor mu? O zaman ölmek üzere bir varoluş değil, yaşamak üzere bir varoluş olur meselemiz; hayat sınırlı olduğu için değer kazanır.
Sayfa 52Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Modern günah, mükemmellikten uzak kalmaktır.
Sayfa 16Kitabı okudu
Keşke imkan olsaydı da herkes, hepimiz, benliğimizin en gizli köşelerini olduğu gibi açığa vurabilseydik; başkalarına, hatta en yakın dostlarımıza, sırası gelince kendimize bile itiraf etmekten çekindiğimiz ne varsa, hepsini korkmadan ortaya dökebilseydik, dünyayı saracak pis kokudan hepimiz boğulurduk.
Sayfa 279Kitabı okudu
"En önemlisi akıl değil; onu yöneten huy, kalp, asil duygular, kültür..."
Sayfa 204Kitabı okudu
Bu hayat da ne ki!.. Dar, karanlık odam
Sıkıntı dolu; pencereden rüzgar giriyor...
Dışarıdaki tek vişne ağacı bile
Donmuş camdan görünmez oldu.
Belki çoktan ölmüştür.
Hayat mı bu!
Ne azarlayanım ne sevgilim var...
Sayfa 86Kitabı okudu
Gündelik ihtiyaçların karşılanması adına ömrün feda edildiği, amaçsız bir yaşamın çirkinliği haline gelmişti insan ömrü.
Hayat bana bir şey öğrettiyse bu, yarının hiçbir zaman olmayabileceğiydi.
Sayfa 290Kitabı okudu
Uzun süredir kendimi amaçsızca uçan bir balon gibi yitik hissediyordum. Sonra bu adam geldi, beni aşağı çekti ve ipi bileğine bağladı.
Sayfa 70Kitabı okudu
Sizin tuhaf bir karakteriniz var Makar Alekseyeviç! Her şeyden çok aşırı etkileniyor kalbiniz; bu yüzden de hep mutsuz bir insan oluyorsunuz.
Sayfa 122Kitabı okudu
Gerçekte bedenin rahata düşkünlüğü ruhun tutkusunu öldürür, sonra da onun cenaze alayının ardından sırıtarak yürür.
Sayfa 18Kitabı okudu
Bu hep böyledir, sevgi kendi derinliğini bilmez ayrılık vakti gelip çatana kadar.
Sayfa 4Kitabı okudu
Ama daha siz beni dışlayamadan ben sizi dışladım, bugün öğleden sonra benim de bir parçası olduğum o soğuk, kemikleşmiş dünyanızın dışına fırlattım kendimi, pistonların üstünde duygusuzca kayan ve kendi etrafında kibirle dönen o büyük mekanizmada sessizce çalışan bir çarktım ben de.
(...) Size ait değilim artık, içinizden biri değilim ama yükseklerde ama diplerde dışınızda bir yerlerdeyim.
Sayfa 37Kitabı okudu
...ama en iyi anılarımda bile, ben hep hüzünlenirim.
Sayfa 74Kitabı okudu
Çok tuhaftı! Ağlayamadım, ama ruhum paramparça olmuştu.
Sayfa 72Kitabı okudu
Mecalim yoktu, umutsuzdum, kırgındım, bıkkındım, yılgındım..
Sayfa 261Kitabı okudu
Gerçekten sevdiğim pek az insan var, hele saygı duyduğum daha az insan var. Dünyayı tanıdıkça hoşnutsuzluğum daha da artıyor; her geçen gün insan karakterinin tutarsızlığına ve akıllı, duygulu görünenlere bile güvenilmeyeceğine olan inancım güçleniyor.
Sayfa 141Kitabı okudu
...çünkü bizler yaşamdan koptuk, hepimiz az veya çok, aksıyoruz.
Sayfa 150Kitabı okudu
Yemin ederim size baylar, fazla bilinçli olmak bir hastalıktır.
Sayfa 14Kitabı okudu
Yaşadıklarımızın toplamı ne?
"Kabataslak bireyin üstünkörü ideoloji eşliğinde oldubittiye getirilmiş hayatı!"
Sayfa 259Kitabı okudu
Neden onların gücü var? Çünkü bu gücü onlara siz veriyorsunuz. Ve siz korkak olduğunuz müddetçe onların gücü hep olacaktır.
Tüm bunlar, yani insanlığın bugün korkunç dediği şey, yeryüzündeki on insanın iradesinden ibaret ve on insan bunu yeniden yıkıp yok edebilir.
Bir insan, yaşayan tek bir insan onlara karşı durarak bu gücü yerle bir edebilir.
Fakat sizler boyun eğdiğiniz, belki paçamı kurtarabilirim dediğiniz müddetçe, onları can evinden vurmak yerine, onlara itaat ettiğiniz müddetçe sizler sadece bir kölesiniz ve bunu da hak ediyorsunuz demektir.
Sayfa 33Kitabı okudu
