Vefayı, acıları, hüzünleri yok sayarak sahte mutluluklarla avunan ve kendini kandıran insanlar bu hayatı düz yaşar. Ruhun olduğunu hissetmelisin ve en önemlisi bir vicdanın olduğunu..
En gerçek acı en büyük sahte bir mutluluktan daha evladır.. İnsana insan gibi hissettirir en azından. Acına bile sahip çıkmalı,değer vermelisin. Yoksa sahte mutluluklar arasında savrulur durursun; kendini ararsın. Ve en çokta bir ruhun olduğunu ararsın. Ruh hüzünden beslenir. Ne olduğunu kim olduğunu sana ruhun hissettirir..